Excel កំរិតខ្ពស់

ដើម្បីបង្កើត Table នៅក្នុងកម្មវិធី Microsoft exel 2007/2010/2013 មានចំណុចសំខាន់ជា ច្រើនដូចជា៖
 
ក.  ការកំណត់ Field Name And Culomn Name  មុននឹងឈានដល់ការបង្កើត​ Field Name And Culomn Name គឺចាំបាច់ណាស់ត្រូវអានប្រធាន    លំហាត់ឲ្យបាន

ច្រើនដង ច្រើនសាររហូតដល់លោកអ្នកបានយល់ដឹងអំពីគោលការនៃការចោទសួរ របស់លំហាត់ ។
អ្វីទៅជា Field Name ?  Field Name គឺជាឈ្មោះរបស់ Column នៃ Table ដែលជាផ្នែក ខាងក្រោមរបស់វាត្រូវបានប្រើ       សម្រាប់បញ្ចូលទិន្នន័យ (វាមានលក្ខណះជាជួរ)
Record: គឺជាសំណុំទិន្នន័យដែលស្ថិតនៅក្នុង Row (ជួរដេកជាមួយគ្នា) ប៉ុន្តែមានប្រភេទ ទិន្នន័យខុសៗគ្នា ។
ខ. ការកំណត់  Data Type បន្ទាប់ពីបានកំណត់ Field Name រួចហើយនោះយើងត្រូវ ជ្រើសរើសប្រភេទទិន្នន័យរបស់វាងាយស្រួលក្នុងការបញ្ចូលទិន្នន័យកុំឲ្យច្រឡំ ព្រោះ យើងមិនអាចវាយបញ្ចូលទិន្នន័យដែលមានតម្លៃ ជាអក្សរចូលទៅក្នុង Field  ដែលមាន តម្លៃជាលេខបានទេ។ ប្រភេទទិន្នន័យរបស់ Field មានដូចជា៖

• Text: ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់បញ្ចូលជាតម្លៃអក្សរ ចំនួនលេខ (មិនអាច យកទៅគណនាបាន)
• Data/Time: សម្រាប់កំណត់នៃការបញ្ចូលតម្លៃឲ្យចេញជាថ្ងៃខែឆ្នាំ នឹង ពេលវេលា។
• Currency: សម្រាប់កំណត់ និងការបញ្ចូលតម្លៃជារូបីយវត្ថុ (និមិ្មតសញ្ញា)​ ជាលុយដុល្លារ ឬ​ ​   រូបីយវត្ថុផ្សេងៗ នឹងមានលេខក្បៀសពីរខ្ទង់ ។
• Number: ​សម្រាប់បញ្ចូលលេខ (លេខមានទស្សភាគ លេខអវិជ្ជមាន នឹង វិជ្ជមាន) ។
• Special: សម្រាប់វាយបញ្ចូលជា
  • Zip Code
  • Phone Number
  • Special Security Number (SSN)

 Custome: សម្រាប់កែទៅជាទម្រង់ប្រភេទទិន្នន័យនៅក្នុង Cell ។
គ. ការកំណត់ Data Validation Validation:  គឺជាកំណត់នូវសិទ្ធមួយចំនួនទៅលើ Cell ។
របៀបធ្វើ
 
 Data => Data Validation
នៅត្រង់ប្រអប់ Allow ជ្រើសរើសយក List ហើយត្រង់ Source វាយពាក្យ Male, Female រួចចុច OK ។
 
ឃ. របៀបកំណត់ Border And Shading ​លើ Table ការកំណត់ Border ឲ្យ Table ដែលទើបនឹងបានបង្កើតវាជាការចាំបាច់មួយនៅពេលដែលយើង រៀបបោះពុម្ភ (លទ្ធផលសម្រេច) ។
របៀបធ្វើ

•  Select Cell  ដែលយើត្រូវដាក់ Border ឬចុច Ctrl+1
• ចុច​លើ Border Tab
• រួចជ្រើសរើស​​​​​​​​​​​​ប្រភេទបន្ទាត់នៅក្នុងប្រអប់ List Style
  • None: ដោះបន្ទាប់ចេញ
  • Outline: សម្រាប់ដាក់បន្ទាត់ផ្នែកខាងក្រៅ
  • Inside: សម្រាប់ដាក់បន្ទាត់ផ្នែកខាងក្នុង

 
 OK ។
ង. ការប្រើ Conditional Formatting Conditional Formatting គឺជាទីតាំងមួយ ឬ កន្លែងមួយដែលអនុញ្ញាតឲ្យយើងអាចធ្វើការកំណត់
លក្ខខ័ណ្ឌផ្សេងៗទៅលើការបញ្ចូលតម្លៃទៅក្នុង Cell ដូចជាការបង្ហាញទិន្នន័យជារបានៅក្នុង Cell នៅពេលដែលយើងបញ្ចូលទិន្នន័យជាលេខ ការបង្ហាញជាព័ណទៅលើលេខផ្សេងៗគ្នា  នៅពេលដែល​យើងបញ្ចូលទិន្នន័យជាតម្លៃវិជ្ជមាន ឬ អវិជ្ជមាន ការកំណត់ដាក់ Icon ផ្សេងៗ នៅជាប់ទិន្នន័យនៅក្នុង Cell ហើយនឹងមានការកំណត់បន្ថែមជាច្រើនទៀត។ ហើយអ្វីដែល យើងត្រូវសិក្សាវិញមានដូចជា៖
ឧទាហរណ៏ ចូរដាក់ Sharding លើCell នៃបញ្ជីឈ្មឡសិស្សនៃ Field: Result (យកអ្វីក៏បាន) ។
–       Select លើតំបន់ Field របស់ Result
–      ចុច Home Tab, យក Conditional Formatting
–     រួចចុច Highlight Cell Rule
=>More Rule
 
ច. ការប្រើ Conditional Formatting Rule Manager
-    Select លើតំបន់ Field របស់ Average
–    យក Home Tab, ចុច Conditional Formatting => Manager Rule
–    Click New Rule រួចកំនត់ Cell Value ឲ្យធំជាង ឬ ស្មើ ៥០ រួចកំណត់ព័ណឲ្យវា ។ រួចចុចលើ New Rule  ម្ដងទៀតហើយកំណត់ ដោយយកតម្លៃ តូចជាង ៥០ រួចកំណត់ ព័ណផ្សេង ។​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​


 
ច. ការបង្កើត New Table  ថ្មី ប្រសិនបើយើងចង់បង្កើត New Table ថ្មីមួយសម្រាប់ប្រើ នោះ ចូរធ្វើដូចខាងក្រោម៖
របៀបធ្វើ
–          ចុចម៉ៅស្ដាំលើ Tab ណាមួយក៏បាន
–          ចុចយក​ Customize Quick Access Toobar
-    ចុចយក Customize Ribbon
–    Click New Tab  ដាក់ឈ្មោះឲ្យ Tab
– OK
 
ជ. ការចង Macro  ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការផ្លាស់ប្ដូ Font អក្សរនៅពេលដែលលោក អ្នកត្រូវ ការវាយ អត្ថបទជាភាសាខ្មែរផង​ ជាភាសារអង់គ្លេសផង គឺយើត្រូវដោះស្រាយ បញ្ហាបានដោយការចង Macro ដោយគ្រាន់ តែអនុវត្តដូចខាងក្រោមនេះ៖

• ចុចលើ View Tab, ចុចលើ Macro Group, យក Macros
• ជ្រើសរើសយក Recoord Macro

• ត្រង់ Macro Name ដាក់ឈ្មោះឲ្យ Macro
•  ត្រង់ Shortcut Key គឺកំណត់អក្សរកាត់សម្រាប់ Font អក្សរណាមួយ (Ctrl+t)
• OK

នៅពេលយើង OK ហើយគឺត្រូវជ្រើសរើស Font អក្សរណាមួយដែលយើងបានកំណត់នៅក្នុង Macro។
ចុចលើ Home Tab, រួចយក Font Group

ហើយជ្រើសរើស Font ណាដែលយើងបានកំណត់ (Limon S1) => OK
-      Click លើ View Tab វិញ
–     Macros => Stop Recording
បញ្ជាក់
យើងត្រូវធ្វើការកំណត់ Macro ម្ដងទៀតសម្រាប់ជ្រើសរើសយក Font ផ្សេងពីនេះគឺយើង ធ្វើតាមគំរូដូចខាងលើ ហើយនៅពេលដែលជ្រើសរើស Font គឹត្រូវជ្រើសរើសយក Font ផ្សេងពីខាងលើ
ឧទាហរណ៏ ខាងលើជ្រើសរើសយក Font    Limon S1, នៅពេលដែល យើង ធ្វើបន្ទាប់គឺ

អាចយក Font Limon S1គឺយើងជ្រើសរើសយក Font​ អក្សរដែលយើងត្រូវ ការសរសេរ ជាញឹកញាប់។

មេរៀនទី២: រូបមន្តប្រមាណវិធីគណនា

១)      The Definition Of Pre-Built Functionជាអនុគមន៏មួយដែលអ្នកសរសេរកម្មវិធីនេះ បានដាក់ភ្ជាប់មកជាមួយតែម្ដង។

២)      ប្រមាណវិធី នរពន្ធ Arithmetic Opearator

Operator	Meaning	Example
+ (Plus Sign)	គណនារកផលបូក	9+9
-(Minus Sign)	គណនារកផលដក ឬ អវិជ្ជមាន	9-9
*(Asterisk)	គណនារកផលគុណ	9*9
/(Forward Slash)	គណនារកផលចែក	9/9
^(Carret)	គណនារកស្វ័យគុណ	9^9

៣)      ប្រមាណវិធីប្រៀបធៀប

Operator	Meaning	Example
= (Equal to)	ស្មើ	9=9
>(Greater than)	ធំជាង	8>9
<(Less than)	តូចជាង	8<9
>=(Greater than or Equal to)	ធំជាង ឬ ស្មើ	8>=9
<=(Less than or Equal to)	តូចជាង ឬ ស្មើ	8<=9
<>(Not Equal)	មិនស្មើ ឬ ខុសពី	8<>9

៤)      ប្រមាណវិធី TEXT CONCATENATION OPERATOR

Operator	Meaning	Example
& (Ampersan) ឬ Concatenate	សម្រាប់តភ្ជាប់ពាក្យ	“Vong”&”Sunly” នោះយើងទទួលបានVong Sunly

មេរៀនទី៣: អនុគមន៍ ឡូស៊ីច (១)

ជាក្រុមអនុគមន៏ដែលប្រើប្រាស់ជាប្រចាំនៅក្នុងជីរភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ ក្នុងអនុគមន៏ នេះសម្រាប់ធ្វើការគណនាលើលំហាត់ផ្នែកតក្កវិជ្ជា (ពិត​ ឬ មិនពិត) ។

ក. គនុគមន៏ IF អនុគមន៏នេះត្រូវបានប្រើប្រាស់សំរាប់បង្ហាញតម្លៃពិត ប្រសិនបើ លក្ខខ័ណ្ឌ ដែលយើងធ្វើ តេស្តនេះពិត ផ្ទុយមកវិញវានឹងបង្ហាញតម្លៃ មិនពិតក្នុង ករណីដែលលក្ខខ័ណ្ឌមិនពិត ។

=IF(Condition,True,Fasle)

ទម្រង់ទូទៅ
ដែល៖
–       Condition: ជាលក្ខខ័ណ្ឌរបស់ប្រធានលំហាត់ដែលដាក់ឲ្យដោះស្រាយ
–        True: ជាចម្លើយដែលស្របនឹង Condition
–       False: ជាចម្លើយដែលផ្ទុយ ឬ ច្រាស់ពី Condition
សម្គាល់
–      គ្រប់រូបមន្តទាំងអស់នៅក្នុងកម្មវិធី Exel គឺត្រូវចាប់ផ្ដើមដោយសញ្ញាស្មើ (=)
–       ឈ្មោះអនុគមន៏អាចសរសេរជាគអក្សរធំ (Capital) ក៏បាន ឬ អក្សរតូច (Small) Letter ក៏បាន កុំឲ្យតែសរសេរអនុគមន៏ខុស ។
–          គ្រប់អនុគមន៏ទាំងអស់សុទ្ធតែមានអញ្ញាត្តិ និង ផ្ដល់តម្លៃមកវិញ ។
ឧទាហរណ៏ ចូរសរសេរអកនុគមន៏ IF ដើម្បីកំណត់ការឡើងថ្នាក់ របស់សិស្ស ក្នុងថ្នាក់ រៀនមួយដោយ កំណត់តាមមធ្យមភាគរបស់គេម្នាក់ៗ បើមធ្យមភាគតិចជាង ៥០ ឲ្យ បង្ហាញពាក្យថា ធ្លាក់ (False) ហើយបើផ្ទុយពិនេះគឺបង្ហាញពាក្យថា ជាប់ (Pass) ។

1. ចូរបង្កើត Table មួយសម្រាប់ដោះស្រាយលំហាត់
2. កំណត់ Data Type  ឲ្យ Record

Code	Name	Sex	Average	Result
001	Kong Seanglim	Male	87	=IF(Average<50,”False”,”Pass”)
002	Lay Visna	Male	78
003	Chan Dara	Male	84
004	Sorn Rasmey	Famale	68
005	San Sokha	Famale	48

រក Condition របស់លំហាត់ឲ្យឃើញនៅក្នុង Column Result  កំណត់ទីតាំង Cell ដែល ត្រូវសរសេរអនុគមន៏​  IF (យកCell Average) គឺសរសេរតាម៖  =IF(Average<50,”fale”,”pass”) Enter ។
ខ.​ ការប្រើអនុគមន៏ Nested IF
គឺជាការសរសេរអនុមន៏តាម Function IFច្រើនបញ្ចូលគ្នាដើម្បីស្វែងរកតម្លៃពិតណាមួយ ។

=IF(Condition,True,IF(condition,True…..False))

ទម្រង់ទូទៅ
ចំណាំ​ ៖ Nested IF យើងអាចសរសេរបានត្រឹមតែ ៨ IF តែប៉ុណ្ណោះបើលើសពីនេះវានឹង Error
ឧទាហរណ៏ ចូរសរសេរអនុគមន៏ដើម្បីរកប្រាក់ខែសុទ្ធរបស់សាស្រ្តាចារ្យម្នាក់ៗបន្ទាប់ពីបង់ពន្ធរួច។ ​ ការយកពន្ធលើប្រាក់ខែ គឺយកតាមគោលការណ៏ដូចខាងក្រោម៖
–       បើប្រាក់ខែតិចជាង ឬ ស្មើ១៦០ ដុល្លា នោះរដ្ឋមិនយកពន្ធទេ ។
–       បើប្រាក់ខែច្រើនជាង ១៦០ ដុល្លា និងតិចជាងឬ ស្មើ៣០០ ដុល្លានោះរដ្ឋយកពន្ធ ១០% ។
–       បើប្រាក់ខែច្រើនជាង ៣០០ដុល្លា នោះរដ្ឋយកពន្ធ ២០% ។
ចម្លើយ   ចូរធ្វើការពង្រាងដើម្បីដោះស្រាយលំហាត់
ការដោះស្រាយរកចម្លើយឲ្យឃើញពិតប្រាកដនូវ អ្វីដែលគេចង់បានជាដំបូង គឺត្រូវធ្វើការពង្រាងជាមុនសិន របៀបពង្រាងគឺធ្វើតាមគំរូខាងក្រោម៖
1. បង្កើតតារាង​​ និងវាយបញ្ចូលឈ្មោះសាស្រ្តចារ្យ នឹងប្រាក់ខែដែលមានទម្រង់ដូចនេះ៖
 
2. ការប្រើអនុគមន៏ និងពង្រាងចម្លើយ
បន្ទាប់ពីបង្កើតារាង និងបានកំណត់ប្រភេទទិន្នន័យរួចហើយ យើងត្រូវសរសេរអនុគមន៏ ដើម្បីរកចម្លើយដែលប្រធានកលំហាត់គេឲ្យយើងដោះស្រាយ ។ ដោយធនុគមន៏ដែលយើងត្រូវយក មកដោះស្រាយនោះឈ្មោះអ្វី​ ហើយមានអញ្ញាត្តិប៉ុន្មនា ។
សម្រាប់លំហាត់ខាងលើនេះ យើងត្រូវប្រើអនុគមន៏មួយឈ្មោះថា IF ដែលអនុបីដែលមាន ទម្រង់ដូចខាងក្រោម៖​
ដោយអញ្ញាត្តិនីមួយៗ (Condition,True,False) ជាអ្នកផផ្ដល់តម្លៃឲ្យទៅឈ្មោះអនុគមន៏ IFបន្ទាប់មកអនុគមន៏ IF នឹងផ្ដល់តម្លៃទៅឲ្យ Cellដែលយើងបានសរសេរ ។
បន្ទាប់ពីបានស្វែងយល់អំពីអនុគមន៏នេះ គេត្រូវមើលប្រធានលំហាត់ម្ដងទៀតថាតើមាន ប៉ុន្មានលក្ខខណ្ឌ។ នៅក្នុងប្រធានលំហាត់ខាងលើគេសង្កេតឃើញមានបីសំនួរ ដូច្នេះ យើងត្រូវសរសេរ អនុគមន៏ IF សាំញ៉ាំចំនួនពីរដែលមានសញ្ឋាណដូចខាងក្រោម៖
នាំឲ្យយើងអាចកំណត់លក្ខខ័ណ្ឌខាងលើដូចខាងក្រោម៖
គ. អនុគមន៏ And
អនុគមន៏នេះប្រើជាឈ្នាប់ដាច់ខាត និងសម្រាប់ពិភាក្សាចំពោះតម្លៃនៅចនន្លោះ

=AND(Logical1,Logcal2,…,Logical30)

ទម្រង់ទៅទៅ
ដែល Logical1,Logcal2,…,Logical30 ជាលក្ខខ័ណ្ឌរបស់អនុគមន៏ AND ប្រសិនបើការ ពិភាក្សារបស់ Logical ទាំង ៣០ នោះពិត វានឹងបង្ហាញពាក្យ True ផ្ទុយពីនេះវានឹងបង្ហាញពាក្យ False ។

Condition 1	Condition 2	Result
T	T	T
T	F	F
F	F	F

ឧទាហរណ៏
=AND(2+2=4,10+30=40) នោះលទ្ធផលគឺ True
=AND(2+2=4,10+30=40)​ នោះលទ្ធផលគឺ False
ឃ. ការផ្ដុំអនុគមន៏ IF នឹង AND ការផ្ដុំអនុគមន៏ IF នឹង​អនុគមន៏ ANDដើម្បីដោះស្រាយលំហាត់ដែលមានលក្ខខ័ណ្ឌច្រាសពីគ្នា

=IF(AND(Logical1,Logcal2,…,Logical30),True,False

ទម្រង់ ដែល AND(Logical1,Logcal2,…,Logical30) ក្លាយទៅជា Condition របស់អនុគមន៏ IF ហើយ True ជាចម្លើយដែលស្របនឹង Condition នឹង​ False ជាចម្លើយច្រាសនឹង Condition ។
ឧទាហរណ៏ នៅធនាគារមួយបានកំណត់ប្រាក់លើកទឹកចិត្តចំពោះ បុគ្គលិកទាំង ពីរភេទតាមគោលការណ៏ខាងក្រោមនេះ៖

1. បើបុគ្គលិកជានារី ហើយមានកូនចាប់ពី ២នាក់ឡើង គឺធនាគារត្រូវបន្ថែម ២០ដុល្លារ ។
2. បើបុគ្គលិកជាប្រុស ហើយមានកូនចាប់ពី ២នាក់ឡើងទៅ គឺ​ធនាគារបន្ថែមជូន១៥ដុល្លា

បើខុសពីលក្ខខ័ណ្ឌខាងលើនេះ​ នោះធនាគារមិនបន្ថែមជូនទេ ។
សំនូរ
–    ចូរសរសេរអនុគមន៏ដើម្បីគណនារកប្រាក់លើកទឹកចិត្តដែលបុគ្គលិកម្នាក់ៗនឹង ទទួលបាន?
 
ចម្លើយ
–      ចូរបង្កើតតារាង​ (Table)
–      រក Condition របស់លំហាត់ឲ្យឃើញ
–      ហើយកំណត់ទីតាំងដែលត្រូវសរសេរអនុគមន៏ ដោយសរសេរតាមគម្រូខាងក្រោម៖

=IF(AND(C5=”male”,D5>2),15,IF(AND(C5=”female”,D5>=2),20,0))

ង. អនុគមន៏ Datedif អនុគមន៏ Datedif គឺសម្រាប់គណនាស្វែងរកនៅចំនួនថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំ ។
ទម្រង់ទូទៅ

=DATEDIF(Start Date,End Date,Prefix)

ដែល
–         Start Date: គឺជាថ្ងៃចាប់ផ្ដើម
–         End Date: គឺជាថ្ងៃបញ្ចប់
–         Prefix: គឺជាអក្សរដលតំណាងឲ្យថ្ងៃ(D) ខែ​ (M) និងឆ្នាំ (Y)
–         ប្រសិនបើចង់គណនារកចំនួនថ្ងៃគឺនៅត្រង់ Prefix ត្រូដាក់ “(D)”
–         ប្រសិនបើយើងចង់គណនារកចំនួនខែនៅត្រង់ Prefix ត្រូវដាក់ “(M)”
–         ប្រសិនបើយើងចង់គណនារកចំនួនឆ្នាំនៅត្រង់ Prefix ត្រូវដាក់ “(Y)”
ច. ការផ្ដុំអនុគមន៏ IF និង AND ង​ Datedifគឺជាអនុគមន៏មួយដែលគេសរសេរវាឡើងដើម្បីស្វែងរកនូវចម្លើយក្នុង លក្ខខ័ណ្ឌច្រើន ។
ឧទាហរណ៏ ក្រុមហ៊ុនសំណង់មួយ ដែលកម្មករទាំងអស់ធ្វើការគិត ទៅលើប្រាក់ក ម្រៃតាមថ្ងៃដែលគេបានធ្វើការ។ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តដល់កម្មករក្រុមហ៊ុនបាន ផ្ដល់នូវ ឲ្យមានលក្ខខ័ណ្ឌដូចខាងក្រោម៖
–         ធ្វើការតិចជាង ឬស្មើ ១៥ថ្ងៃ នោះប្រាក់កម្រៃក្នុងមួយថ្ងៃគឺ ៥,០០០រៀល នឹងថែមជូន ១% នៃប្រាក់សរុបដែលធ្វើបាន ។
–         ធ្វើការច្រើនជាង ១៥ថ្ងៃ និងតិចជាង ឬស្មើ៣០ថ្ងៃ នោះប្រាក់កម្រៃក្នុងមួយថ្ងៃគឺ ៦,០០០ រៀលនិងថែមជូន ២% នៃប្រាក់ធ្វើការលើសពី ១៥ថ្ងៃ ។
–         ធ្វើការច្រើនជាង ៣០ថ្ងៃ នោះប្រាក់កម្រៃក្នុងមួយថ្ងៃគឺ ៧,០០០រៀល និងថែមជូន ៣% នៃប្រាក់ ធ្វើការលើសពី ៣០ថ្ងៃ ។
សំណួរ
-         ចូរសរសេរអនុគមន៏ដើម្បីគណនារកថ្ងៃសរុបដែលបុគ្គលិកម្នាក់ៗធ្វើបាន
–         ចូរសរសេអនុគមន៏ដើម្បីគណនារកប្រាក់​កម្រៃដែលបុគ្គលិកម្នាក់ៗទទួលបាន
ចម្លើយ នៅក្នុងលំហាត់នេះ ដើម្បីងាយស្រយលក្នុងការដោះស្រាយ យើងត្រូវកំណត់ នូវចំណុចសំខាន់ៗ ដែលជាគន្លិះនៃការប្រធានលំហាត់ជាមុនសិន ។

1. បង្កើតតារាង ហើយបញ្ចូលទិន្នន័យដែលមានគំរូដូចខាងក្រោមនេះ
2. ដើម្បីរកចំនួនថ្ងៃសរុបរបស់កម្មករម្នាក់ៗត្រូវដឹងថ្ងៃចាប់ផ្ដើមធ្វើការ និងថ្ងៃបញ្ចប់នៃថ្ងៃធ្វការ

រៀបដោះស្រាយលំហាត់ យើងអាចដោះស្រាយបាន២របៀប ដែលរបៀបទី១គឺ យើង ញែក ឲ្យដាច់រវាងអនុគមន៏ Datedif និង អនុគមន៏ IF AND ហើយរៀបទី២ គឺគេសរសេរ អនុគមន៏ IF ANDនិង Datedif បញ្ចូលគ្នាតែម្ដង​ ។
របៀបទី១ ដោយរបៀទី១ គឺយើងអាចគណនារក Datedif ឲ្យចេញសិនរួច ចាំរកតម្លៃ ថ្ងៃដែលរកឃើញហើយនោះបញ្ចូលទៅក្នុងអនុគមន៏ IF AND នៅក្នុង Cell Total Day (Cell: F5) ។
ដោយសរសេរអនុគមន៏នៅក្នុងCell​ F5 តាមអនុគមន៏ DATEDIF មើលគំរូ ខាងក្រោម៖
=DATEDIF(D5,E5,”d”) នោះវានឹងបានចម្លើយនៅក្នុង Cell F5
នៅពេលដែលយើងរកចំនួនថ្ងៃក្នុង Cell F5 ចេញហើយ គឺយើងអាចគណនារកប្រាក់កម្រៃ ដែលកម្មករម្នាក់ៗត្រូវទទួលបាន តាមរបៀបខាងក្រោម៖
=IF(AND(F5=>1,F5<=15),F5*5000*(1+0002E01),IF(AND(F5>15,F5<=30),((15*5000*(1+0.01))+(F5-15)*6000*(1+0.02),(15*5000*(1+0.01))+(15*6000*(1+0.02))+(F5-30)*7000*(1+0.03)))
របៀបទី១
របៀបននេះគឺមិនចាំបាច់សរសេរអនុគមន៏ឲ្យនៅដាច់ពីគ្នានោះទេ គឺបានន័យថាមិនចាំ បាច់ស្វែង រកចំនួនថ្ងៃនៅក្នុង Cell F5ឡើយគឺគេសរសេរអនុគមន៏ឲ្យបញ្ចូលគ្នាតែម្ដង ។
=IF(AND(DATEDIF(D5,E5,”d”)>=1,DATEDIF(D5,E5,”d”)<=15),(DATEDIF(D5,E5,”d”)*5000)^*(1 +0.01),IF(AND(DATEDIF(D5,E5,”d”)>15,DATEDIF(D5,E5,”d”)<=30),(15^*5000^*(1+0.01))+(DATEDIF(D5,E5,””)-15)^*6000^*(1+0.02),(15^*5000^*(1+0.01))+(15^*6000^*(1+0.02))+(DATEDIF (D5,E5,”d”)-30)^*7000^*(1+0.03)))
ឆ. អនុគមន៏ OR​
អនុគមន៏ OR គេប្រើសម្រាប់ជាឈ្នាប់មិនដាច់ខាត និយាយឲ្យខ្លីបើ Logical ណាមួយពិតនោះវានឹងយកជាការបាន ។
ទម្រង់ទូទៅ

=OR(Logical1,Logical2,…,Logical30)

ដែល Logical1,Logical2,…,Logical30 ជាលក្ខខ័ណ្ឌរបស់អនុគមន៏ OR ប្រសិនបើ ការ ពិភាក្សា របស់ Logical ណាមួយពិតនោះវានឹងបង្ហាញពាក្យ True តែប្រសិនបើ Logical ណាមួយមិនពិតនោះវានឹងបង្ហាញពាក្យ False ។
ឧទាហរណ៏
=OR(2+2=4,10+20=30)​ ​​នោះលទ្ធផលគឺ True
=OR(2+2=4,10+20=50) នោះលទ្ធផលគឺ False

មេរៀនទី៤: អនុគមន៍ ឡូស៊ីច (២)

ច. ការផ្ដុំអនុគមន៏ IF AND​  OR និង​ NOT

ការផ្ដុំអនុគមន៏ច្រើនបញ្ចូលគ្នា IF AND​  OR និង NOT គឺដើម្បីដោះស្រាយ ទៅ លើលំហាត់ដែលមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញ មិនអាចប្រើ​អនុគមន៏មួយបាន ។
ទម្រង់ទូទៅ

=IF(AND(OR(Logical1,Logical2,…,Logical30),Logical2,…),True,False)

ដែល And(Or(Logical1,Logical2,…,Logical30) គឺជា Condition របស់អនុគមន៏ IF ។

• ដោយ True ជាចម្លើយដែលស្របទៅនឹង Condition
• ហើយ False ជាចម្លើយដែលផ្ទុយ ឬ ច្រាសនឹង Condition

ឧទាហរណ៏ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តកល់បុគ្គលិកដែលធ្វើការ នៅតាមបណ្ដាខេត្តទូទាំង ប្រទេស ការិយាល័យនៃធនាគារមួយបានកំណត់លក្ខខ័ណ្ឌសម្រាប់ផ្ដល់ប្រាក់លើកទឹកចិត្តដល់បុគ្គលិបរបស់ ខ្លួន ។
–     បុគ្គលិកភេទស្រី ធ្វើការបានរយៈពេល ១ឆ្នាំឡើងទៅ ហើយរៀបការ និង មានកូនចាប់ ពី១ នាក់ ហើយធ្វើការនៅតាមបណ្ដាខេត្ត នោះគេនឹងទទួលបានប្រាប់លើកទឹកចិត្តចំនួន ២០ដុល្លារ ជារៀងរាល់ខែ ។
–     បុគ្គលិកភេទប្រុស ធ្វើការបានរយៈពេល ១ឆ្នាំឡើងទៅ ហើយរៀបការ និង មានកូន ចាប់ ពី១នាក់ ហើយធ្វើការនៅតាមបណ្ដាខេត្ត នោះគេនឹងទទួល បានប្រាក់លើកទឹកចិត្តចំនួន ១៥ដុល្លារ ជារៀងរាល់ខែ ។
–     បើបុគ្គលិកណាមានលក្ខខ័ណ្ឌខុសពីខាងលើនោះធនាគារនឹងបន្ថែម ៥ដុល្លារ ជារៀង រាល់ខែ ។
ចម្លើយ

1. បង្កើត​តារាង (Table)
2. រក Condition របស់លំហាត់ឲ្យឃើញ
3. កំណត់ទីតាំង Cell ដែលត្រុវសរសេរអនុគមន៏

ការសរសេរអនុគមន៏សម្រាប់ដោះស្រាយលំហាត់នេះគឺមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញបន្តិច ព្រោះ ដោយ សារយើងបានបញ្ចូលគ្នានូវរូបមន្តបន្ថែមទៀតដូចជា Year ដើម្បីស្វែងរកនូវចំនួន ឆ្នាំ មកដល់បច្ចុប្បន្នយើងមានអាយុប៉ុន្មានឆ្នាំហើយ ដោយើងគ្រាន់តែដឹងនៅថ្ងៃខែឆ្នាំកំណើត និង ចំនួនឆ្នាំដែលធ្វើការ ។ ចូរសរសេរអនុគមន៏តាមគំរូខាងក្រោម៖

17

=IF(AND(C5=”F”,YEAR(TODAY())-YEAR(E5)>=1,OR(F5=”Married”,D5>=1),NOT(G5= “Phnom Penh”)),20,IF(AND(C5=”m”,YEAR(TODAY())-YEAR(E5)>=1,OR(F5=”married”,D5>=1), NOT(G5=”Phnom Penh”)),15,5))
ញ.  អនុគមន៏ DATE/TIME
1.      អនុគមន៏ DATE អនុគមន៏ DATE ដែលបង្ហាញជាលេខ  (តាងឲ្យថ្ងៃនិមួយៗ នៃថ្ងៃខែគឺចាប់ពីថ្ងៃទី ១ដល់ថ្ងៃទី៣១) គឺវាអាស្រ័យនឹងការបញ្ចូលទិន្នន័យនៅលើ ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Day(Serial_Number)

ដែល Serial_Number: គឺជាកាលបរិចេ្ឆទដែលយើងប្រើប្រាស់នៅក្នុងការសរសេរ ។
ឧទាហរណ៏
         =Day(“16-Jan-2012”)នោះយើងនឹងបានលទ្ធផលគឺ 16
         =Day(“16-Jan-2012”-“11-Jan-2012”) នោះយើងនឹងបានលទ្ធផលគឺ 5
2.  អនុគមន៏ MONTH អនុគមន៏ Month ដែលនឹងបង្ហាញជាលេខ (តាងឲ្យខែនិមួយៗ មានចំនួន១២ ខែគឺ ចាប់ពីខែមករា ដល់ខែធ្នូ វាអាស្រ័យទៅលើការបញ្ចូលទិន្នន័យទៅលើ Cell ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Month(Serial_Number)

ដែល Serial_Number: គឺជាកាលបរិចេ្ឆទដែលយើងប្រើប្រាស់នៅក្នុងការសរសេរ ។ឧទាហរណ៏
                =Month(“16-Jan-2012”) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផលគឺ January
3.      អនុគមន៏ DAY
​អនុគមន៏ Year ដែលនឹងបង្ហាញជាលេខ (គិតចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៩០០ ដល់ឆ្នាំ ១៩៩៩) វាអាស្រ័យទៅលើការបញ្ចូលទិន្នន័យទៅលើ  Cell
ទម្រង់ទូទៅ

=Year(Serial_Number)

ដែល Serial_Number: គឺជាកាលបរិចេ្ឆទដែលយើងប្រើប្រាស់នៅក្នុងការសរសេរ ។
ឧទាហរណ៏
          =Year(“16-Jan-2012”) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផលគឺ 2012
ដ.      អនុគមន៏ DAY360 អនុគមន៏ Year ដែលនឹងបង្ហាញជាចំនួនថ្ងៃពិត ប្រាកដ ឬអំឡុងពេលនៃចំនួនថ្ងៃរវាង ថ្ងៃចាប់ផ្ដើម និងថ្ងៃបញ្ចប់។
ទម្រង់ទូទៅ

=Days360(StartDate,EndDate)

 ដែល
-     StartDate: គឺថ្ងៃចាប់ផ្ដើម
–     EndDate: គឺថ្ងៃបញ្ចប់
ឧទាហរណ៏
      =Date360(“16-Jan-2012”,”16-Jan-2012”) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផលគឺ 30
ឋ. អនុគមន៏ TODAY ជាអនូគមន៏សម្រាប់បង្ហាញថ្ងៃខែឆ្នាំ តាមរយៈនៃការកំណត់ Date/Time Properties ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Today()

ឧទាហរណ៏
=Today() Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផលនៃការបរិច្ឆេទថ្ងៃនេះតែម្ដង ។
ឌ. អនុគមន៏ HOUR និង MINUTE គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់គណនារកចំនួនម៉ោង និងនាទី ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Hour((Time out-Time in)+Minute(Time out-Time in)/60)

= Hour((Time out-Time in)+Hour(Time out-Time in)*60)/60

ឧទាហរណ៏ នៅសាលាកុំព្យូទ័រមួយ គេមានតារាងកត់ម៉ោងដែលប្រើ សម្រាប់កត់ម៉ោង អ្នកចូល អនុវត្តន៏កុំព្យូទ័រដោយគ្រាន់តែបញ្ចូលម៉ោងចាប់ផ្ដើម និង ម៉ោងចេញដូចនិង តារាងខាងក្រោម៖
ចូរសរសេរអនុគមន៏ដើម្បីគណនារកម៉ោងសរុប និងប្រាក់ដែលត្រូវបង់?
ចម្លើយ
- បង្កើតតារាង (Table)
– បញ្ចូលទិន្នន័យមួយ
– នៅពេលបង្កើតតារាងរួចហើយគឺគ្រាន់តែបញ្ចូលម៉ោងចូលនិងម៉ោងចេញតម្លៃឈ្នួល ក្នុងមួយម៉ោង  ម៉ោងពេលនោះអ្នកនឹងបានលទ្ធផលប៉ុន្តែត្រូវ ប្រើអនុគមន៏ដើម្បី សរសេរ ដូចជាខាងក្រោម៖
ចូរសរសេរតាមគំរូអនុគមន៏ខាងក្រោម ដើម្បីស្វែងរកចម្លើយ៖
Total Hour =(HOUR(E5-D5)+MINUTE(E5-D5)/60)

មេរៀនទី៥: អនុគមន៍ ឡូស៊ីច (៣)

ឍ. អនុគមន៏ Date សម្រាប់បង្ហាញជាតម្លៃលេខ ដោយយោងទៅលើការប្រើ ប្រាស់់ ថ្ងៃខែឆ្នាំនៅក្នុងកម្មវិធី Excel 2010

ទម្រង់ទូទៅ

=Date(Year,Month,Day)

ដែល
-          Year: គឺជាឆ្នាំ (តម្លៃលេខ) ដែលគិតចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៩០០ ដល់ឆ្នាំ ១៩៩៩
–          Month: គឺជាខែ (តម្លៃលេខ) ដែលមានចាប់ពីខែ ១ដល់ខែ ១២
–          Day: គឺជាខែ (តម្លៃលេខ) ដែលមានចាប់ពីថ្ងៃទី ១ដល់ថ្ងៃទី ៣១
ឧទាហរណ៏
=Date(Year(“Aug-23-2012”),Month(“Aug-23-2012”),Day(“Aug-23-2012”)) Enter នោះយើងនឹងទទួលលទ្ធផល Aug-23-2012 ។
លំហាត់ ចូសរសេរអនុគមន៏ ដើម្បីរកថ្ងៃបញ្ចប់ (ថ្ងៃផុតកំណត់) នៃការបង់ប្រាក់របស់ សិស្ស ដោយគិតតាមចំនួនខែដែលគេបានបង់ប្រាក់រៀនគួរអង់គ្លេស (ដឹងថ្ងៃបង់ប្រាក់ នឹង ចំនួនខែដែលគេបង់ប្រាក់) ។
ចម្លើយ
នៅតាមវិទ្យាស្ថានភាសាអង់គ្លេសមួយ ការបង់ប្រាក់រៀនរបស់សិស្សគឺបង់តាមខែ នោះគឺឲ្យ លំបាកដល់អ្នកតាមដាន (Register) ដើម្បីប្រាប់ដល់អ្នករៀន ។
បង្កើតតារាង Tableសរសេរអនុគមន៏នៅក្នុង Cell Expired
អនុវត្តន៏តាមគំរូអនុគមន៏ខាងក្រោម៖
Expired=DATE(YEAR(D5),MONTH(D5),DAY(D5))
ណ. អនុគមន៏ MOD គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់គណនា ហើយនឹងបង្ហាញសំណល់នៃផល ចែក ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Mod(Number,Divisor)

ដែល
–          Number: ជាតំណាងចែក (លេខគត់ ឬ លេខក្បៀស)
–          Divisor: ជាតួចែក (លេខគត់ ឬ លេខក្បៀស)
ឧទាហរណ៏
=Mod(5,2) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផលនៅសល់ 1 (គឺជាសំណល់ដែលសល់ពីការចែក)
=Mod(11,3) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផលនៅសល់ 2 (គឺជាសំណល់ដែលសល់ពីការចែក)
ត. អនុគមន៏ INT(Integer)គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់សម្រួលលេខដែលមានក្បៀសមកជាលេខគត់វិញ ។

=INT(Number)

ទម្រង់ទូទៅ
ដែល
–          Number: ជាតំណាងចែក (លេខគត់ ឬ លេខក្បៀស)
ឧទាហរណ៏
=Int(12.332) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផល 12
=Int(113.98) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផល 113
ថ. អនុគមន៏ ROUNDDOWN គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់បន្ថយលេខក្បៀស (ច្រើនតួ) មកនៅតាមចំនួនដែលយើងចង់បបាន ឬរំកិលមកជាលេខគត់ ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Rounddown(Number,Number_Digits)

ដែល
–          Number: ជាតំណាងចែក (លេខគត់ ឬ លេខក្បៀស)
–          Number_Digits : ជាចំនួនតួលេខក្រោយក្បៀស (លេខក្រោយក្បៀសមានពី 0-9)
ឧទាហរណ៏
=Rounddown(12.332,0) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផល 12
=Rounddown(12.332,2) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផល 12
ទ. អនុគមន៏ ROUNDUP គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់បន្ថយលេខក្បៀស (ច្រើនតួ) ខិតទៅលេខគត់ណាមួយ (ធំជាងមុន)
ទម្រង់ទូទៅ

=Roundup(Number,Number_Digits)

ដែល
–          Number: ជាតំណាងចែក (លេខគត់ ឬ លេខក្បៀស)
–          Number_Digits : ជាចំនួនតួលេខក្រោយក្បៀស (លេខក្រោយក្បៀសមានពី 0-9)
ឧទាហរណ៏
=Roundup(12.332,0) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផល 13
=Roundup(12.332,2) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផល 12.34
ធ. អនុគមន៏ PRODUCT គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់គណនារកផលគុណច្រើនបន្ត របៀបដូចច្រើន Sum ចំនួនណាមួយដែរ ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Product(Number1,Number1,…,Number30)

ដែល
-          Number1,Number2,…,Number30: ជាតម្លៃលេខដែលត្រូវគុណបន្តគ្នា
ឧទាហរណ៏
=Product(2,2,3,8) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផល 96
=Product(2,2,3,8,0) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផល 0
ន. អនុគមន៏ POWER គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់គណនារកស្វ័យគុណនៃមួយចំនួន
ទម្រង់ទូទៅ

=Powert(Number,Power)

ដែល
–          Number: ជាតម្លៃលេខដែលយើងហៅថាគោល
–          Number_Digits : ជាតម្លៃលេខដែលយើងនឹងបានលទ្ធផល 1024
ឧទាហរណ៏
=Power(3,3) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផល 27
=Power(4,5) Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផល 1024
=2^3 Enter នោះយើងនឹងបានលទ្ធផល 9

មេរៀនទី៦: អនុគមន៍ ឡូស៊ីច (៤)

ប. អនុគមន៏ VLOOKUP គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់ស្រង់យកទិន្នន័យពី Fieldname នៃ Table ហើយចម្លើយគឺជាតម្លៃនៅក្នុង Record តែមួយរបស់ Fieldname ដែលយើងបាន បញ្ជាក់នៅក្នុង Table។

ទម្រង់ទូទៅ

=Vlookup(Lookup_Value,Table_Array,Col_Index_Num)

ដែល
–          Lookup_Value: ជាតម្លៃដែលត្រូវស្វែងរក បង្ហាញនៅក្នុង Column  ទី១នៃ Table វាអាចជាតម្លៃលេខ ឬ អក្សរ ។
–          Table_Array: ជា Column ដែលស្ថិតនៅក្នុង Table_Array ដែលយើងស្រង់ យក ទិន្នន័យចេញ (ដែល Field ដំបូងគេ គេនឹងរាប់ជា Column ទី១ និង បន្តបន្ទាប់) ។
ឧទាហរណ៏ គេមាន Table ២ ដែល៖
–          Table  ទី១ (Old Table) និយាយអំពីទំនិញដែលបានទិញប្រចាំថ្ងៃ
–          Table ទី២ (New Table)  និយាយអំពីការស្រង់យកទិន្នន័យនៃទំនិញមួយមុខៗតាមលេខ
Old Table (1)                                                                             New Table (2)
គេអាចសរសេរវាតាមអនុគមន៏ ដើម្បីស្រង់យកទិន្នន័យមួយៗបាននៅក្នុង Cell (Table Stock)។
=VLOOKUP(F6,$A $5:$D$10,2)  លេខ 2គឺជា Column នៃTable ទីមួយគឺ Name
=VLOOKUP(F6,$A $5:$D$10,3) លេខ3 គឺជា Column នៃ Table ទីមួយគឺ Pro Name
=VLOOKUP(F6,$A $5:$D$10,4) លេខ4 គឺជា Column នៃ Table ទីមួយគឺ Sale Qty
ផ. អនុគមន៏ TRANSPOSE ជាអនុគមន៏សម្រាប់បម្លែងតារាងពីឈរ (Vertical) ទៅជាតារាងដេក (Horizontal) ឬពីតារាងដេក (Horizontal) ទៅជាតារាងឈរវិញ (Vertical) ។

=Pranspose(Array)

ទម្រង់ទូទៅ
ដែល
–          Array: ជាសំណុំនៃ Fieldname និង Record ដែលត្រូវផ្លាស់ប្តូ។
ឧទាហរណ៏ គេមានតារាងមួយ (មើលរូបខាងក្រោម) ដែលមាន Fieldname ចំនួន ៦គឺ ID,Name,Sex,Hour,Free/Hour and Total និងទិន្នន័យនៅក្នុង Record មានចំនួន ៥ហើយគេនឹងប្ដូតារាងខាងក្រោមនេះទៅជាតារាងដេកវិញ (Horizontal Table) ។
របៀបធ្វើ
–          រាប់ចំនួន Fieldname ឲ្យបានពិតប្រាកដថាតើមានចំនួនប៉ុន្មាន?
–          Select  ចំនួន Cell (តាមរូបខាងក្រោមយើងឃើញមាន Field ចំនួន ៦និង Record ចំនួន ៥) ដូចនេះគឺត្រូវ Select Cell ចំនួន ៣០ (មើលរូបខាងក្រោម) ។
ឬយើងអាចធ្វើបានម៉្យាងទៀត
-       គឺយើងបង្កើតតារាងដូចខាងលើ
–       Copy ទិន្នន័យទាំងអស់នោះ
–       រយចដាក់ Cusor នៅ Cell ថ្មី
–       រួចយក Home Tab
–       Paste => Transpose(T)
 
ព. អនុគមន៏ IF និង VLOOKUP គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់ស្រង់យកទិន្នន័យពី Fieldname នៃ Table ហើយចម្លើយគឺជាតម្លៃនៅក្នុង Record តែមួយរបស់ Fieldname ដែលយើងបាន បញ្ជាក់នៅក្នុង Table។
ទម្រង់ទូទៅ

=IF(Conditional,Vlookup(Lookup_Value,Table_Array,Col_Index_Num),False

ដែល
–          Conditional : ជាលក្ខខ័ណ្ឌរបស់ប្រធានលំហាត់ ។
–          Vlookup(Lookup_Value,Table_Array,Col_Index_Num: ជា True Statement  ។
–          ហើយ False: ជាចម្លើយដែលច្រាសទៅនឹងប្រធានលំហាត់ ។
ឧទាហរណ៏ នៅក្នុង Cell:B14 សរសេរអនុគមន៏ IF និង Vlookup បញ្ចូលគ្នាដូចខាងក្រោម៖

ដោយ Error គឺជាតម្លៃមិនពិត ឬ ជាតម្លៃច្រាស កាលណាយើងវាយតម្លៃចាប់ពី ៦ឡើងទៅ ។

មេរៀនទី៧: អនុគមន៍ Text

ភ. អនុគមន៏ NEXT

      ១. អនុគមន៏ CONCATENATE គឺជាអនុគមន៏មួយសម្រាប់ចងភ្ជាប់ ឬ ផ្សំពាក្យបញ្ចូល គ្នា រវាងពាក្យ និង ពាក្យ រវាងលេខនិង លេខ រវាងលេខជាមួយនឹងអក្សរ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Concatenate(Text1,Text2,…,Text30)

=Text1&Text2&,…,Text30)

ដែល
–          Text1,Text2,…,Text30 : ជា Text ដែលត្រូវបញ្ចូលគ្នាឲ្យទៅជា Text តែមួយ ។
ឧទាហរណ៏
=Concatenate(“Vong”,”Sunly”) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផល VongSunly
=Concatenate(“Vong”&”     “&”Sunly”) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលVong       Sunly
=“Vong”&”   “&”Sunly”) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផល Vong Sunly
 ២. អនុគមន៏ DOLLAR   គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់បម្លែងលេខឲ្យទៅជារូបីយវត្ថុដុល្លារ ($)  ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Dollar(Number,Decimal)

ដែល
–          Number:  ជាតម្លៃលេខដែលត្រូវបំលែង
–          Decimal:  ជាចំនួនតួលេខនៅក្រោយក្បៀស
ឧទាហរណ៏
=Dollar(1234,2) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផល $1,234.00
=Dollar(234,0) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផល $234
៣. អនុគមន៏ EXACT    គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់ប្រៀបធៀបតម្លៃពីរ ប្រសិនបើតម្លៃ ទាំងពីរវាដូចគ្នានោះវានឹងបង្ហាញ ចម្លើយពិត បើផ្ទុយឺចេញតម្លៃមិនពិត ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Exact(Text1,Text2)

ដែល
–          Text1:  ជាតម្លៃលេខដែលត្រូវពិភាក្សាជាមួយ Text2
–          Text2:  ជាតម្លៃលេខដែលត្រូវពិភាក្សាជាមួយ Text1
ឧទាហរណ៏
=Exact(1234,2231) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលមិនពិត (False)
=Exact(23,23) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលពិត (True)
=Exact(“seanglim”,”seanglim”) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលពិត (True)
៤. អនុគមន៏ LEN(Length) គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់រាប់ចំនួនអក្សរនៅក្នុង String មួយ ។
ទម្រង់ទូទៅ

=LEN(Text)

ដែល
–          Text:  ជាអក្សរដែលស្ថិតនៅក្នុង Line ជាមួយគ្នា (String)
ឧទាហរណ៏
   =Len(“CM Training Center ”) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលគឺ ១៨ តួរអក្សរ (ដោយ Space ក៏គិតមួយតួរអក្សរដែរ) ។
៥. អនុគមន៏ LEFT គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់កាត់យកចំនួនតួរអក្សរនៅក្នុង String មួយពីឆ្វេង ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Left(Text,Num_Chars)

ដែល
-          Text:  ជាអក្សរដែលស្ថិតនៅក្នុង Line ជាមួយ String
–           Num_Chars: ជាចំនួនតួរអក្សរដែលត្រូវកាត់យកពីខាងឆ្វេង
ឧទាហរណ៏
 =Left(“Seanglim”,3) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលគឺ Sea ។
=Left(“Kingdom of Cambodia”,8) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលគឺ Kingdom (ដោយSpace ក៏គិតមួយតួរអក្សរដែរ)
៦. អនុគមន៏ RIGTH គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់កាត់យកចំនួនអក្សរនៅក្នុង String មួយពីខាងស្ដាំ ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Rigth(Text)

ដែល
–          Text:  ជាអក្សរដែលស្ថិតនៅក្នុង Line ជាមួយ String
–           Num_Chars: ជាចំនួនតួរអក្សរដែលត្រូវកាត់យកពីខាងស្ដាំ
ឧទាហរណ៏
=Left(“Seanglim”,3) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលគឺ lim ។
=Left(“Kingdom of Cambodia”,8) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលគឺ Cambidia (ដោយSpace ក៏គិតមួយតួរអក្សរដែរ)
៧. អនុគមន៏ MID (Middle) គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់កាត់យកចំនួនតួរអក្សរនៅក្នុង String មួយដោយគិតពីទីតាំងរបស់អក្សរនៅក្នុង String មួយនោះ ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Mid(Text,Start_Number,Num_Chars)

ដែល
-          Text:  ជាអក្សរដែលស្ថិតនៅក្នុង Line ជាមួយ String
–          Start_Number: ជាលេខលំដាប់របស់អក្សរនៃការចាប់ផ្ដើមនៅក្នុង String នោះ
–           Num_Chars: ជាចំនួនតួរអក្សរដែលត្រូវយក
ឧទាហរណ៏
=Mid(“Seanglim”,4,5) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលគឺ nglim ដោយលេខ 4 ជាអក្សរលំដាប់ទី ៤គឺ អក្សរ N និងលេខ 5 ជាចំនួនអក្សរដែលយើងយក Nglim គឺ មានចំនួន​ ៥តួរអក្សរ ។
៨. អនុគមន៏ TEXT គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់បំលែងតម្លៃលេខទៅជាអក្សតាមការ Format ដែលយើងចង់បាន ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Text(number,Format_Text)

ដែល
–          Number:  ជាតម្លៃលេខដែលត្រូវ Format
–          Format_Text: ជាទម្រង់ថ្មីដែលយើងចង់បាន (ឬជានិមិត្តសញ្ញាផ្សេងៗ)
ឧទាហរណ៏
 =Text(12345,”#,###.00R”) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលគឺ 12,345.00R =Text(12345,”$,###.00”) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលគឺ $12,345.00
 ៩. អនុគមន៏ UPPERគឺជាអនុគមន៏សម្រាប់បំលែងអក្សរធម្មតា (Small Letter) ទៅជាអក្សរធំ (Capital Letter) ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Upper(Text)

ដែល
–          Text:  ជាអក្សរដែលស្ថិតនៅក្នុង Line ជាមួយ String
ឧទាហរណ៏
=Upper(“Seanglim”) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលគឺ SEANGLIM
១០. អនុគមន៏ POWER គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់បំលែងអក្សរធំ (Capital Letter) ទៅជាអក្សរធម្មតាវិញ (Small Letter) ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Power(Text)

ដែល
-          Text:  ជាអក្សរដែលស្ថិតនៅក្នុង Line ជាមួយ String
ឧទាហរណ៏
=Upper(“SEANGLIM”) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលគឺ seanglim
១១. អនុគមន៏ ISBlANK គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់ធ្វើតេស្តនៅលើ Cell ណាដែលគ្មាន តម្លៃហើយចម្លើយដែលទទួលបានគឺ True កាលណា Cell នោះគ្មានតម្លៃ ផ្ទុយមកវិញ វានឹងបង្ហាញនូវចម្លើយ False កាលណា Cell នោះមានតម្លៃ ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Isblank(Value)

ដែល
–          Value:  ជាតម្លៃដែលយកចេញពី Cell Reference ណាមួយ
ឧទាហរណ៏
=Value(123) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលគឺ False
=Value(​ទទេ(គ្មានតម្លៃនៅក្នុង Cell)) Enter នោះយើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលគឺ True
១២. ការផ្ដុំអនុគមន៏ IF ជាមួយអនុគមន៏ TEXT ជាផ្ដុំអនុគមន៏ IF ជាមួយអនុគមន៏ Righ,Left,len និង Isblank ។
ឧទាហរណ៏ គេមានតារាងដូចខាងក្រោម៖
ចូរសរសេរអនុគមន៏ដើម្បីបម្លែងតម្លៃលេខទីជាម៉ោង (ដោយអនុវត្តតាមគំរូដូចខាងក្រោម)
 
របៀបធ្វើ ការសរសេរអនុគមន៏នៅក្នុង Cell: Convert Time In និងនៅក្នុង Cell: Convert Time Out
Convert Time In
=IF(ISBLANK(D4),””,IF(AND(LEN(D4)=4,LEFT(D4,2)<=”23″,RIGHT(D4,2) <=”59″),LEFT(D4,2) &”:”&RIGHT(D4,2),IF(LEN(D4)=3,LEFT(D4,1)&”:”&RIGHT(D4,2),IF(LEN (D4)=2,”00″&”:”& RIGHT(D4,2),IF(LEN(D4)=1,”00″&”:”&”0″&RIGHT(D4,1))))))
Convert Time Out
=IF(ISBLANK(E4),””,IF(AND(LEN(E4)=4,LEFT(E4,2)<=”23″,RIGHT(E4,2)<=”59″),LEFT(E4,2)&” :”&RIGHT(E4,2),IF(LEN(E4)=3,LEFT(E4,1)&”:”&RIGHT(E4,2),IF(LEN(E4)=2,”00″&”:”&RIGHT( E4,2),IF(LEN(E4)=1,”00″&”:”&”0″&RIGHT(E4,1))))))

មេរៀនទី៨: អនុគមន៍ស្ថិតិ,លំហាត់

១. អនុគមន៏ RANK គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់គណនារកចំណាក់ថ្នាក់ទៅលើតម្លៃលេខ ឬ ធម្យមភាគដោយការប្រៀបធៀបរវាងតម្លៃលេខច្រើន ។

ទម្រង់ទូទៅ

=Rank(number,Refer)

ដែល
–          Number:  ជាតម្លៃលេខដែលស្ថិតក្នុងតំបន់ណាមួយ
–          Refer: គឺជាបន់ដែលផ្ទុកតម្លៃលេខ
ឧទាហរណ៏ ចូរគណនារកមធ្យមភាគរបស់សិស្សនៅក្នុង សាលាកុំព្យូទ័រមួយ និងស្វែងរកចំណាត់ថ្នាក់ ចំពោះអ្នកដែលបានលេខ១ និងលេខបន្តបន្ទាប់ ?
២. អនុគមន៏ COUNTIFគឺជាអនុគមន៏សម្រាប់គណនារាប់នៅចំនួនអ្វីមួយដែលមានលក្ខខ័ណ្ឌ ។
ទម្រង់ទូទៅ

=Countif(Rank,Criterial)

ដែល
–          Rank:  ជាតំបន់នៃ Cell ដែលអញ្ញាត្តិស្ថិតនៅ
–          Criterial: គឺជាអញ្ញាត្តិដែលស្ថិតនៅក្នុង Cell ដែលត្រូវរាប់
ឧទាហរណ៏ ចូរគណនារកមធ្យមភាគរបស់សិស្សនៅក្នុង សាលាកុំព្យូទ័រមួយ និងស្វែងរកលទ្ធផលនៃការជាប់ ឬ ធ្លាក់ រួចរាប់នូវចំនួនអ្នកធ្លាក់ប៉ុន្មានអ្នក និង ចំនួនអ្នកដែលជាប់មានចំនួនប៉ុន្មានាក់ ?
៣. អនុគមន៏ COUNTA គឺជាអនុគមន៏សម្រាប់គណនារាប់នៅចំនួនសរុប ។

=CountA(Value1,Value2,…,Value30)

ទម្រង់ទូទៅ
ដែល
-          Value1,Value2,…,Value30:  ជាតំបន់នៃ Cell ដែលផ្ទុកតម្លៃលេខ
ឧទាហរណ៏ ចូររាប់ចំនយនកម្មករដែលធ្វើការនៅក្នុងរោងចក្រមួយ តើកម្មករទាំងអស់ មានប៉ុន្មាននាក់ ។
 ៤. អនុគមន៏ COUNTBLANK ជាអនុកមន៏មួយសម្រាប់រាប់ចំនួន​ Cell ដែលគ្មានតម្លៃនៅក្នុង Rang មួយ ។

=CountBlank(Rang)

ទម្រង់ទូទៅ
ដែល
-          Rang:  ជាតំបន់ដែលផ្ទុកតម្លៃនៅក្នុង Cells
៥. អនុគមន៏ SUMIF ជាអនុគមន៏មួយសម្រាប់គណនារកនៅតម្លៃសរុបនិមួយៗដែល យោងទៅ  លើលក្ខខ័ណ្ឌនៃ Criteria
ទម្រង់ទូទៅ

=Sumif(Rang,Criteria,Sum_Rang)

ដែល
–          Rang:  ជាតំបន់ដែលផ្ទុកតម្លៃនៅក្នុង Cells
–          Criteria: ជាលក្ខខ័ណ្ឌដែលត្រូវរក Sum_Rang ជាតំបន់ជួរឈរ (មានតម្លៃលេ) នៃ Criteria
ឧទាហរណ៏  ចូរគណនានៅចំនួនសរុបនៃសៀវភៅដែលបានលក់ចេញនៅក្នុង ហាងលក់សៀវភៅមួយ
 
លំហាត់១ ក្រុមហ៊ុនអលនទ្រព្យសៀងលីមគ្រុបបានធ្វើការកំណត់ទៅលើអាយុ និង ពេលចូលនិវត្តន៏ របស់បុគ្គលិកដែលកំពុងតែបម្រើការ ។
១. ចូរប្រើប្រាស់រូបមន្តដើម្បីភ្ជាប់ឈ្មោះរវាងនាមត្រកូល និង​ នាមខ្លួន នៅក្នុងជួរឈ្មោះពេញ
២. ចូរស្វែងរកអាយុរបស់បុគ្គលិក ?
៣. ចូរស្វែងរកថ្ងៃខែឆ្មាំ សម្រាប់ពេលចូលនិវត្តន៏របស់បុគ្គលិក? (បញ្ជាក់ប្រុសគឺអាយុចូលនិវត្តន៏ ៦០ឆ្នាំ និង ស្រី៥៥ឆ្នាំ)
៤.  ចូររាប់បុគ្គលិកទាំងអស់តើមានប៉ុន្មាននាក់ និង  ប្រុសប៉ុន្មាន។
លំហាត់២ រដ្ឋាករស្វយ័តរាជធានីភ្នំពេញបានកំណត់ត ម្លៃប្រើប្រាស់ទឹកចំពោះអតិថិជន ដែលបានប្រើប្រាស់ទឹក តាមគោលការណ៏ដូចខាងក្រោម៖
១.  ប្រសិនបើទឹកអស់ចាប់ពី ១ម៉ែត្រគូប ដល់៥០ម៉ែត្រគូបគឺតម្លៃក្នុង១ម៉ែត្រគូប៣៥០រៀល
២. ប្រសិនបើប្រើទឹកអស់ច្រើនជាង ៥០ម៉ែត្រគូប ដល់១០០ម៉ែត្រគូប គឺតម្លៃក្នុង១ម៉ែត្រគូប ៥៥០ រៀល
៣. ប្រសិនបើប្រើទឹកអស់ច្រើនជាង ១០០ម៉ែត្រគូប ដល់៣០០ម៉ែត្រ គឺតម្លៃក្នុង១ម៉ែត្រគូប ៦៥០ រៀល
៤.  ប្រសិនបើប្រើទឹកច្រើនជាង ៣០០ម៉ែត្រគូបទៅ គឺតម្លៃក្នុង១ម៉ែត្រគូប ៧៥០ រៀល
ចូរបង្កើតតារាង រួចវាយបញ្ចូលទិន្នន័យ ហើយប្រើរូបមន្តដើម្បីស្វែងរកចម្លើយនៅក្នុង Payment។
 
Payment =IF(F5<=50,F5*350,IF(F5<=100,(50*350)+(F5-50)*550,IF(F5<=300,(50*350)+ (50*550)+
(F5-100)*650,(50*350)+(50*550)+(200*650)+(F5-300)*750)))
បញ្ជាក់    ការស្វែងរកតម្លៃនៅក្នុងការប្រើប្រាស់អគ្គិសនីគឺក៏ធ្វើតាមគំរូខាងលើបាន ។
លំហាត់៣ ឧទាហរណ៏    អ្នកជាអ្នករកស៊ីខាងចងការប្រាក់ ដូចនេះអ្នកបានកំណត់ចំពោះ ការប្រាក់សាមញ្ញៗចំពោះអតិថិជនដែលបានមកខ្ចីប្រាក់របស់ ។ ដូចនេះអ្នកបានកំណត់ នូវអត្រាការប្រាក់ និង ពិន័យចំពោះការយឺតយ៉ាវដូចជាចំពោះប្រាក់ដែល​បានខ្ចីចាប់ពី ១០០ដុល្លារ ឡើងទៅគឺគិតអាត្រាការប្រាក់ ធម្មតា ៣ភាគ ។

១.  បើការបង់ប្រាក់យឺត (ហួសរយៈពេលកំណត់) គឺត្រូវពិន័យជាប្រាក់ ៣ដុល្លារក្នុង១ថ្ងៃ។
២. តែបើការបង់ប្រាក់ទៀងទាត់គឺមិនការពិន័យនោះទេ។
ចូរបង្កើតតារាង និង វាយបញ្ចូលទិន្នន័យ ហើយស្វែងរក Payment តាមរូបមន្តដូចជាក្រោម៖
Payment =IF(AND(F5>=100,DAYS360(D5,E5)>30),F5^*0.03+((DAYS360(D5,E5)-30)^*3),0)

 លំហាត់៤  ក្រុមហ៊ុនផ្ដល់ប្រាក់កម្ចៃមួយបានកំណត់ប្រាក់លើកទឹកចិត្ត សម្រាប់ បុគ្គលទាំងអស់ដែលកំពងតែបម្រើការងារនៅក្នុងគ្រឹស្ថានរបស់ខ្លួន ដោយផ្ដល់ ប្រាក់លើកទឹកចិត្តចំពោះបុគ្គលិលណាដែលមានលក្ខខ័ណ្ឌដូចខាងក្រោម៖
១.  ប្រសិនជាបុគ្គលិកភេទស្រី ហើយមានកូនចាប់ពី ៣នាក់ទៅ និងមានប្រាក់ខែតិចជាង ១០០ដុល្លារ នោះក្រុមហ៊ុនបន្ថែមប្រាក់លើកទឹកចិត្តចំនួន ២០ដុល្លារ លើប្រាក់ខែបន្ថែម ។
២. ប្រសិនជាបុគ្គលិកភេទប្រុស ហើយមានកូនចាប់ពី ៣នាក់ទៅ និងមានប្រាក់ខែតិចជាង១០០ដុល្លារ នោះក្រុមហ៊ុនបន្ថែមប្រាក់លើកទឹកចិត្តចំនួន ១៥ដុល្លារ លើប្រាក់ខែបន្ថែម ។
៣. បើបុគ្គលិកទាំងអស់ដែលមិននៅក្នុងលក្ខខ័ណ្ឌទាំងនេះទេ នោះក្រុមហ៊ុននឹងបន្ថែម ៥ដុល្លារ​លើប្រាក់ខែបន្ថែម ។
ចូរបង្កើតតារាង និង វាយបញ្ចូលទិន្នន័យ ហើយស្វែងរក Payment តាមរូបមន្តដូចជាក្រោម៖
ចូរបង្កើតតារាង និង វាយបញ្ចូលទិន្នន័យ ហើយស្វែងរក ToTal តាមរូបមន្តដូចជាក្រោម៖
Total :=IF(AND(C5=”m”,E5>=3,F5<100),15+F5,IF(AND(C5=”f”,E5>=3,F5<100),20+F5,F5+5))
លំហាត់៥ សាលារៀនភាសាបរទេសមួយ បានកំណត់ទៅលើការបរិច្ឆេទនៃការបង់ថ្លៃ សិក្សា ររបស់សិស្សនិមួយៗ
ចូរសរសេរអនុគមន៏ដើម្បីស្វែងរកថ្ងៃបញ្ចប់ (ថ្ងៃផុតកំណត់) ដែលការបង់ប្រាក់របស់សិស្ស​​ ដោយគិតតាមចំនួនខែ​ ដែលគេបង់ប្រាក់រៀនគួរភាសារអង់គ្លេស (ដោយដឹងថ្ងៃបង់ប្រាក់​​នឹងចំនួនខែដែលគេកំណត់)
ចូរបង្កើតតារាង និង វាយបញ្ចូលទិន្នន័យ ហើយស្វែងរក Due Date តាមរូបមន្តដូចជាក្រោម៖
Total: DATE(YEAR(E5)MONTH(E5)+F5,DAY(E5))
លំហាត់៦ នៅគ្រឹស្ថានមីគ្រូហិរញ្ញវត្ថុ SLP មួយបានកំណត់ថ្ងៃចូលធ្វើការសម្រាប់ បុគ្គលិក ដែលទើបចូលបម្រើការថ្មី ប្រសិនបើការចូលធ្វើការមុនថ្ងៃទី​ ១៥ គឺថ្ងៃធ្វើការត្រូវគិតចាប់ពីថ្ងៃ ទី១ នៃដើមខែវិញ ប៉ុន្តែបើការចូលធ្វើការចាប់ពីថ្ងៃទី ១៥ឡើងទៅ នោះថ្ងៃចូលធ្វើការ ត្រូវ រំកិល ទៅថ្ងៃទី ១នៃដើមខែបន្ទាប់វិញ ។
ចូរបង្កើតតារាង និង វាយបញ្ចូលទិន្នន័យ ហើយស្វែងរក Covert Date តាមរូបមន្តដូចជាក្រោម៖
Convert Date
=IF(DAY(E5)<15,DATE(YEAR(E5),MONTH(E5),1),DATE(YEAR(E5),MONTH(E5)+1,1))
លំហាត់ទី៧ នៅក្នុងហាងអិនធ័រណេតថ្មីមួយ បានកំណត់ចំពោះការអនុវត្តន៏ និងប្រើប្រាស់ អិនធ័រណេត ចំពោះអតិថិជនរបស់ខ្លួនដូចខាងក្រោម៖ បើអតិថិជនប្រើអិនធ័រណេត ចាប់ពី ៦ម៉ោងឡើងទៅគឺហាងបានចុះជូន ២០%នៃថ្លៃសរុប ។ បើអតិថិជនប្រើអិនធ័រណេតតិចជាង ៦ម៉ោងគឺគិតថ្លៃដើម  បើអតិថិជនប្រើធិនធ័រណេតក្នុង ១ម៉ោងថ្លៃ១៥០០៛ ។
ចូរបង្កើតតារាង និង វាយបញ្ចូលទិន្នន័យ ហើយស្វែងរក Payment តាមរូបមន្តដូចជាក្រោម៖
Payment
=IF((HOUR(E5-D5)+MINUTE(E5-D5)/60)>=6,INT(F5^*(HOUR(E5-D5)+MINUTE(E5-D5)/60)* (1-0.2)),INT(F5^*(HOUR(E5-D5)+MINUTE(E5-D5)/60)))
 លំហាត់ទិ៨         សាលាភាសាបរទេសមួយនៅរាជធានីភ្នំពេញបានកំណត់ទៅលើតម្លៃនៃការបង្រៀនសម្រាប់គ្រូដែលបានបង្រៀន ភាសាអង់គ្លេសនៅទីនោះ។​ ដោយសាលាបានកំណត់នូវគោលការណ៏មួយចំនួនដូចជា៖
១.​​ បើបង្រៀនសៀវភៅ Essbook 1, Headway 1, Newperson 1,និងមានចំនួនសិស្សចន្លោះពី១០នាក ដល់៣០នាក់ នោះប្រាក់កំរៃក្នុងមួយខែគឺ៥០ដុល្លារ និងបើសិស្សច្រើនជាង ៣០នាក់នោះកំរៃក្នុងមួយខែគឺ ៨០ដុល្លារ ។
២. បើបង្រៀនសៀវភៅ Essbook 2, Headway 2, Newperson 2,និងមានចំនួនសិស្សចន្លោះពី១០នាក ដល់៣០នាក់ នោះប្រាក់កំរៃក្នុងមួយខែគឺ៦០ដុល្លារ និងបើសិស្សច្រើនជាង ៣០នាក់នោះកំរៃក្នុងមួយខែគឺ ៩០ដុល្លារ ។

៣. បើបង្រៀនសៀវភៅ Essbook 3, Headway 3, Newperson 3,និងមានចំនួនសិស្សចន្លោះពី១០នាក ដល់៣០នាក់ នោះប្រាក់កំរៃក្នុងមួយខែគឺ៧០ដុល្លារ និងបើសិស្សច្រើនជាង ៣០នាក់នោះកំរៃក្នុងមួយខែគឺ ១០០ដុល្លារ ។បើខុសពីលក្ខខ័ណ្ឌទាំងអស់នេះគឺកំរៃក្នុងមួយខែ ៥០ភាគរយ

Payment
=IF(AND(D5>=10,D5<=30),VLOOKUP(E5,$D$16:$F$25,2),IF(D5>30,VLOOKUP(E5,$D$16:$F$25,3),50%))
លំហាត់ទី៩  នៅគ្រិះស្ថានឥណទានមួយកន្លែងដែលផ្ដល់សេវាខ្ចីប្រាក់ ។​ អ្នកខ្ចីប្រាក់ទាំង នោះត្រូវគោរព នូវការសន្យារបស់ខ្លួនចំពោះក្រុមហ៊ុននៅការខ្ចីប្រាក់របស់ខ្លួន (រយៈពេលខ្ចីគឺច្បាស់លាស់) ។
លក្ខខ័ណ្ឌ
១. បើការសងប្រាក់ (ទាំងដើមទាំងការ) ស្មើត្រឹមថ្ងៃកំណត់នោះគ្រិះស្ថានគិតការប្រាក់ធម្មតា
២.​ បើការសងប្រាក់ មុនការកំណត់នោះគ្រិះស្ថាននឹងចុះថ្លៃជូន ២០% លើអត្រាការប្រាក់
៣. បើការសងប្រាក់ហួសរយៈពេលកំណត់នោះគ្រិះស្ថាននឹងពិន័យ២០%លើអត្រាកាប្រាក់
ចូរបង្កើតតារាង និង វាយបញ្ចូលទិន្នន័យ ហើយស្វែងរក Payment តាមរូបមន្តដូចជាក្រោម៖
Payment
=IF(G5=DATE(YEAR(E5),MONTH(E5)+F5,DAY(E5)),(((D5*0.03)*F5)+D5),IF(G5<DATE (YEAR(E5) ,MONTH(E5)+F5,DAY(E5)),(((D5*0.03)*F5)*(1-0.2)+D5),(((D5*0.03)*F5)*(1+0.2)+D5)))
លំហាត់ទី១០ រោងចក្រកាត់ដេរមួយ បានកំណត់ទៅលើបា្រក់លើទឹក ចិត្តដល់កម្មាការីនី របស់ខ្លួន ដែលបានធ្វើការលើសម៉ោងតាមគោលការណ៏ដូចខាងក្រោម៖
១. បើធ្វើការលើសពី ១ទៅ៣ម៉ោង នោះគេនឹងថែមជូន ២០%នៃប្រាក់ក្នុង១ម៉ោងនៃប្រាក់ខែ
២. បើធ្វើការលើសពី ៣ម៉ោងឡើងទៅ នោះគេនឹងថែមជូន ៣០%នៃកប្រាក់ក្នុង ១ម៉ោងនៃប្រាក់ខែ ។
ចូរបង្កើតតារាង និង វាយបញ្ចូលទិន្នន័យ ហើយស្វែងរក Total តាមរូបមន្តដូចជាក្រោម៖
Total
=IF(HOUR(G5-F5)+(MINUTE(G5-F5)/60)>3,(E5/(26^*8)^*(HOUR(G5-F5)+(MINUTE(G5-F5)/60)) ^*(1+0.3)),(E5/(26^*8)^*(HOUR(G5-F5)+(MINUTE(G5-F5)/60))^*(1+0.2)))

មេរៀនទី៩: លំហាត់ អនុវត្តន៍

លំហាត់ទី១១ នៅក្នុងហាងលក់ភេសជ្ជៈមួយ បានមកពឹងយើងឲ្យសរសេរកម្មវិធីសម្រាប់ គ្រប់គ្រង ទៅលើការលក់ទំនិញនៅក្នុងហាង ដោយឲ្យយើងសរសេរកម្មវិធីនៅក្នុង Microsoft Excel 2010/2013

ចូរបង្កើតតារាង និង វាយបញ្ចូលទិន្នន័យ ហើយស្វែងរក Sale, Price and New Stock តាមរូបមន្តដូចជាក្រោម៖
Sale: SUMIF($C$5:$C$19,G15,$D$5:$D$19)
Price:IF(G15=”abc”,20,IF(G15=”tiger”,25,IF(G15=”anchor”,10,IF(G15=”heineken”,25.5, IF(G15=”angkor”,10.5)))))
New Stock: H6-H15
លំហាត់ទី១២ ចូរសរសេរ និង រៀបចំកម្មវិធីសម្រាប់គ្រប់គ្រងទៅលើការលក់របស់អាជីវកម្នាក់ ។ ចូរបង្កើតតារាង និង វាយបញ្ចូលទិន្នន័យ តាមរូបដូចជាក្រោម៖
Table Stock of Produce
Table Adding of produce
 
 Table Sale of Produce
ចូរសរសេរអនុគមន៏សម្រាប់កំណត់បរិមាណទំនិញនៅក្នុង Stock

45

Sale: SUMIF(Sale!$D$5:$D$19,Stock!B5,Sale!$E$5:$E$19)
Adding: SUMIF(AddStock!$C$5:$C$11,Stock!B5,AddStock!$D$5:$D$11)
End Balance: (C5+E5)-D5
លំហាត់ទី១៣ ចូរសរសេរអនុគមន៏ដើម្បីស្វែងរកប្រាក់ខែរបស់សាស្ត្រាចារ្យម្នាក់ៗ បន្ទាប់ពីបានបង់ពន្ឋ លើប្រាក់ខែជូនរដ្ឋ (ត្រូវបញ្ចូល ចំនួនម៉ោង និង ប្រាក់កំរៃក្នុងមួយម៉ោង)តាមគោលការណ៏ដូចខាងក្រោម៖

• ប្រាក់ខែតិចជាង​ ឬ ស្មើ១២០ដុល្លារ រដ្ឋមិនយកពន្ឋទេ
• ប្រាក់ខែច្រើនជាង ១២០ដុល្លារ និងតិចជាងឬស្មើ២៥០ដុល្លារ រដ្ឋយកពន្ឋ ២%
• ប្រាក់ខែច្រើនជាង ២៥០ដុល្លារ និងតិចជាងឬស្មើ៥០០ដុល្លារ រដ្ឋយកពន្ឋ ៤%
• ប្រាក់ខែច្រើនជាង ៥០០ដុល្លារ រដ្ឋយកពន្ឋ ៦%

ចូរពិភាក្សាលើប្រាក់ខែ បន្ទាប់ពីបង់ពន្ឋជូនរដ្ឋហើយ។ បើលេខក្រោយក្បៀសធំជាង ឬស្មើ 0.7 ឲ្យទៅជាលេខ 1 ឬធ្វើឲ្យតួលេខក្លាយទៅជាចំនួនគត់។
ចូរបង្កើតតារាង និង វាយបញ្ចូលទិន្នន័យ ហើយស្វែងរក ToTal តាមរូបមន្តដូចជាក្រោម៖

46

Total:
=IF((D5*E5)<=120,D5*E5,IF((D5*E5)<=250,120+((D5*E5)-120)*(1-0.02),IF((D5*E5) <=500,
120+(130*(1-0.02))+((D5*E5)-250)*(1-0.04),120+(130*(1-0.02))+(250*(1-0.04))+((D5*E5)-500) *(1-0.06))))
លំហាត់ទី១៤  ចូរបងើ្កត​ Table ឲ្យបានពីរ៖
Table ទីមួយសិ្ថតនោក្នុង Mainsalary Sheet
Table ទីពីរស្ថិតនៅក្នុង Search Sheet
ហើយសរសេរអនុគមន៏ដើម្បីស្វែងរកទិន្នន័យដោយឆ្លង Sheet ។

មេរៀនទី១០: Excel Visual Basic

មានមធ្យោបាយពីរ បីដើម្បីបើក VBA Editor ក្នុង Excel ពីក្នុង Developer tab, លើ Code panel, លោកអ្នកអាចចុចប៊ូតុង Visual Basic លើ Controls panel នៃ Developer tab, លោកអ្នកអាច View Code ប្រើ keyboard shortcut ចុច left ALT key ហើយនិង F11 key។

មានបញ្ហាពីរ បីកត់ចំណាំ អំពី editor ដំបូងតំបន់ លើខាងឆ្វេងដៃដែលហៅថា Project – VBA Project។ ក្នុងតំបន់ទាំងអស់នៃ object ដែលជា project របស់អ្នក នៅមាន។ ដោយប្រើ default មានបី Sheet objects: Sheet1, Sheet2 និង Sheet3 (Excel 2013 មាន 1 worksheet តែមួយដោយប្រើ default, លោកអ្នកឃើញ Sheet1)។ object ទីបីគឺហៅថា Workbook ដែល workbook ជាកន្លែងសម្រាប់ macros។ មាន items ដោយឡែកសម្រាប់ worksheet នីមួយៗ។ object ផ្សេងទៀតមិនឃើញលើ ត្រូវបានហៅថា Personal Macro Workbook។ workbook នេះនឹងបង្ហាញ record macro។ Personal Workbook អាចប្រើដើម្បីផ្ទុក macros។ ដើម្បីបើក កូដចុចពីរដងលើ object លើខាងឆ្វេងដៃរបស់អ្នក។ ចុចពីរដងលើ Sheet1 object នឹងឃើញដូចនេះ:
Macros ទាំងអស់នឹងសរសេរ ត្រូវការវាយបញ្ចូល លើអេក្រង់។ ចុចពីរដងលើ Sheet1 សរសេរកូដ code នឹងមាន worksheet ហៅថា Sheet1 ប្រសិនបន្ថែមកូដ code ទៅ Sheet2 វានឹងរត់នៅក្នុង worksheet ហៅថា Sheet2។ ផ្តល់អោយលោកអ្នក VBA code ដូចខាងក្រោមសម្រាប់ Sheet1:
Sub HelloWord()
MsgBox “Hello VBA World!”
End Sub
សន្លឹកសរសេរកូដក្នុងកម្មវិធីដូចខាងក្រោម:
 
Sub នៅពេលចាប់ផ្តើមកូដ code គឺជាពាក្ស Subroutine។  ហើយ End Sub ដើម្បីបង្ហាញកន្លែង កូដ code បញ្ចប់ (អ្វីដែលលោកអ្នកត្រូវចងចាំ លោកអ្នកវាបន្ទាត់ដំបូងបញ្ចូល Enter key VBA បន្ថែម End Sub សម្រាប់វាផ្ទាល់)។ Sub ត្រូវការឈ្មោះ ខាងក្រោមដែលមាន វងក្រចកគូរ បិទបើក។ មាន Space មួយរវាង Sub និងឈ្មោះ។ ក្នុងរវាង Sub និង End Sub ជាកន្លែងលោកអ្នក បន្ថែមកូដ code សម្រាប់ macro របស់អ្នក។ លោកអ្នកអាចមានលក្ខណ:ពិសេសដូចជាឈ្មោះ សម្រាប់  Subroutines របស់អ្នក។ ប្រសិនបើផ្តល់ឈ្មោះ Sub ជា Colin, ឧទាហរណ៍ ឈ្មោះ HelloWorld អធិប្បាយកូដ code នឹងធ្វើ ហើយ Subroutines មិនអាចមិនផ្ទុក spaces, ប៉ុន្តែលោកអ្នកអាចវាជា underscore បាន:
Sub Hello_World()
But this is not:
Sub Hello World()
ចំណាំខាងក្រោម កាលណា ជាមួយឈ្មោះ សម្រាប់ Subroutines:

• វាមិនអាចចាប់ផ្តើមជាមួយលេខ number, គ្រាន់តែជាអក្សរ alphabetical character។
• លោកអ្នកមិនអាចមានសញ្ញាខ័ណ្ឌ full stops ក្នុងវា។
• លោកអ្នកមិនអាចប្រើអក្សរ ជា: #, $, %, &, !

កូដបន្ថេម code, វាគឺរត់ដំណើរការ code ដែលមាន toolbar នៅខាងលើ editor។ ទីតាំង ចុចលើសញ្ញាត្រីកោណបៃតង:

មធ្យោបាយផ្សេងទៀត រត់កូដ code គឺចុចលើ Run menu ពី Run menu, ជ្រើសរើស Run Sub/User Form។

shortcut ដើម្បីរត់កូដ code គឺចុចលើ F5 key លើ keyboard។ លោកអ្នកនឹងឃើញកូដ:
 
MsgBox ប្រើសម្រាប់ ប្រអប់សារ Message Box។

មេរៀនទី១១: Records Macro

លោកអ្នកអាចមើល Excel records macro។  ដំបូង ត្រូវដឹងថា កម្មវិធី Excel និងសន្លឹកកូដ បានបើក ឃើញដូចនេះ:

ប្រសិនបើ លោកអ្នក ប្រើ Windows 7 ឬ Windows 8 មានកម្មវិធីពីរ បើកធ្វើដូចខាងក្រោម:

• ចុចលើ Excel ដើម្បី activate វា
• ទាញសន្លឹក Windows key លើ keyboard (សន្លឹក Windows key វាង CTRL ឆ្វេងនិង  ALT key ឆ្វេង)

• រក្សាវា ចុះក្រោម ហើយចុច arrow key ឆ្វេង។
• ចុចលើសន្លឹកកូដ activate វា
• ទាញ ចុះក្រោម ចុចលើ Windows key លើ keyboard
• រក្សាទាញចុះក្រោម ហើយចុចស្តាំ arrow key

លើ Developer tab, ទីតាំងកូដ Code panel ហើយចុច Record Macro:

ប្រអប់ Record Macro dialogue box នឹងចុច:

សម្រាប់ឈ្មោះ Macro Name,វាយសរសេរ TestMacro. ចុះប្រអប់ចុះក្រោម Store macro in ជ្រើសរើស Personal Macro Workbook:

ចុច OK.
record Macro, ជ្រើសរើស cells A1 ទៅ A6. ចុចលើ Home tab លើ Excel ribbon ទីតាំង Alignment panel ចុចស្តាំលើ right-align option:

ប្តូរទៅជា Developer tab លើ Coding panel, ចុច Stop Recording:

ឥឡូវអាចមើលឃើញ សន្លឹកកូដ ប្រសិនបើមិនមាន record macro នៅឡើយ លោកអ្នកនឹងឃើញ item ថ្មីបង្ហាញក្នុងសន្លឹក object:

object ថ្មីត្រូវបានហៅថា Personal.XLSB ចុចលើ បន្ថែម symbol ដើម្បីពង្រីក entry នឹងមើលឃើញ folders:

ចុចពីរដង Module1 ហើយនឹងឃើញកូដ code Macro ដែល លោកអ្នកបាន recorded:

កាលណា លោកអ្នកមានបទពិសោធន៍ សរសេរ VBA code ឧទាហរណ៍ macro សរសេរ

Range(“A1:A6″).HorizontalAlignment = xlRight

លោកអ្នកមាន recorded macro, ចុចលើ File menu ក្នុង VB Editor ពី File menu, ជ្រើសរើស Save Personal.XLSB។
ចូលក្នុង Excel ចុចលើ Developer tab ម្តងទៀតរួចហើយ ចុច Record Macro លើ Code panel លោកអ្នកនឹងឃើញប្រអប់ Record Macro dialogue box បង្ហាញ ផ្លាស់ប្តួរឈ្មឡ Macro2 ទៅជា MakeBold. ចាកចេញ Store macro in លើ Personal Macro Workbook ចុច OK។
លើ Highlight cells A1ទៅជា A6 ចុច Home tab ក្នុង Ribbon. ពី Font panel​ ចុច Bold icon។លោកអ្នកនឹងឃើញ Excel automaticបន្ថែមកូដដោយស្វ័យប្រវត្តិ:
Range(“A1:A6″).Select
Selection.Font.Bold = True
បញ្ឈប់ record ដោយចុចលើ Developer tab ហើយចុច Code panel។
លំហាត់  Record macro ថ្មីមួយដើម្បីបង្កើត text ក្នុង cells A1 ជា A6  ពុម្ពអក្សរ font ខុសគ្នា និងទំហំ ពណ៌ខុសគ្នាផងដែរ។ មុនពេលយើង move ដើម្បីលប់ macro ទាំងនេះ ធ្វើ ចុចលើ Developer tab ពី Code panel, ចុចលើ Macros:

លោកអ្នកនឹងឃើញប្រអប់ Macros dialogue box បង្ហាញ:

ប្រសិនបើលោកអ្នកទទួលបាន error message នោះ Excel មិនអាចលប់ macros ពេលដែល Personal work book ត្រូវបានលាក់ ចុចលើ Cancel លើប្រអប់ dialogue box ពីក្នុង Excel, ចុចលើ View ribbon ទីតាំងសន្លឹក Window panel ហើយចុច Unhide:

ពីប្រអប់ Macro dialogue box, ជ្រើសរើស macro មួយលើខាងឆ្វេង ហើយចុច Delete button។ ធ្វើដូចនេះលើ macros ទាំងអស់លើ list. រក្សា Personal workbox ក្នុង editor (File > Save)។

Posted in មេរៀន, មេរៀន Excel Advanced |

មេរៀនទី១២: VBA Developer Toolbar

ចាប់ផ្តើម spreadsheet ថ្មី ចុចលើ Developer toolbar នៅខាងលើ Excel។ លោកអ្នកនឹងឃើញ។

រូបខាងលើយកចេញពី Excel 2013 ប្រសិនបើមាន version ថ្មីចុងក្រោយ លោកអ្នកមិនបន្ថែម Add-Ins និង Modify panels។ ប៉ាណែលដំបួង គឺមួយនៅលើឆ្វេងដៃរបស់ Code:

មាន៥ items លើ Code panel: Visual Basic, Macros, Record Macro, ប្រើ Relative References និង Macro Security។  លោកអ្នកមាន Macro Security item។ ប្រសិនបើមិនអាចរត់ Macros របស់អ្នកពេលចុច item នេះ ហើយប្តូរ security settings។
ចុច Visual Basic item បើក Visual Basic editor។ លោកអ្នកអាចចុច ALT + F11 លើ keyboard ដូចជា shortcut។ ចុច Macros item លើ Code panel បង្ហាញខាងក្រោម dialogue box:

ម្យ៉ាងទៀត Macros វានឹងបង្ហាញក្នុង list។ លោកអ្នកអាចរត់វា ដោយជ្រើសរើស Macro Name ហើយចុចប៊ូតុង Run button។ ពីរ items Record Macro និង Use Relative References។ យើងនឹង skip លើទាំងពីរនេះ។ panel និងប្រើជា Controls panel វាមើលឃើញដូចនេះ:

Item ដំបូង, Insert, ចុចពង្រីកលើវា:

មាន controls ពីរលោកអ្នកអាច បន្ថែម ទៅ Excel spreadsheet ឬ user form។ យើងនឹងបន្ថែម controls ទាំងនេះទៅជា spreadsheet ខ្លី។  ប៉ុន្តែត្រឡប់ចូល Controls panel និងមាន items are:
Design Mode item ត្រូវបានប្រើសម្រាប់ edit control លើ spreadsheet។
Properties item បង្ហាញ properties សម្រាប់ជ្រើសរើស control។
View Code item យកជា Visual Basic editor ម្តងទៀត
Run Dialog item អាចប្រើ ignored, មិនសូវប្រើវា
យើងឥឡូវនេះ បង្កើត Macro មួយដែលជ្រើសរើសលំដាប់ នៃ cells។ ដែលcells ទាំងនោះនឹងជ្រើសរើស កាលណា ចុចប៊ូតុង spreadsheet។ ដើម្បីបង្កើត Macro, ចុច Visual Basic item លើ Code panel។ កម្មវិធី Visual Basic Editor នឹងលោតឡើង។ យើងចង់បាន Macro សម្រាប់ Sheet1 ក្នុង Workbook។  ទីតាំង Project Explorer panel. (ប្រសិនបើមិនឃើញវា ចុច Click View > Project Explorer ពី menu នៅខាងលើ Editor.) ក្នុង Project Explorer ស្តាំចុច  Sheet1 item ក្រោមVBAProject (Book1):

ពី menu ដែលបង្ហាញ ជ្រើសរើស View Code។ សន្លឹកកូដ នឹងបើក ឡើង (លោកអ្នកអាចចុចពីរដង Sheet1 ដើម្បីបើកសន្លឹក code) យើងចង់បង្កើត Subroutine ជា Macro វាយសរសេរបន្ទាត់ តំបន់កូដស:
Sub Range_A1_D6()
ចុច Enter key លើ keyboard និង Editor នឹងបន្ថែម End Sub សម្រាប់អ្នក។ សន្លឹកកូដ:

ដូច្នេះ ឥឡូវនេះ Subroutine (Macro) ជាមួយឈ្មោះ Range_A1_D6 ក្នុងរវាង Sub និង End Sub បញ្ចូលកូដ code ខាងក្រោម:
Range(“A1:D6”).Select
សន្លឹកកូដ នឹងបង្ហាញខាងក្រោម:

វាជ្រើសរើស cells A1 ដល់ D6.
ពី menu bar នៅខាងលើ Editor, ចុចFile > Save Book1 ប្រអប់ Save As dialogue box នឹងបង្ហាញ ប្តូរឈ្មោះ file ជា Range_Exercises.xlxs។ ចុច Save button នឹងឃើញ error message បង្ហាញ:

ចុច No ដើម្បីត្រឡប់ចូល Save ជា dialogue box។
លោកអ្នកទទួលបានសារ error message ពីព្រោះ file មានផ្ទុក Macros។ Excel មិនអាច save Macros ក្នុង file ជា xlxs។  លោកអ្នកត្រូវការប្តូរ file ។ To ធ្វើដូចនេះ ចុច Save As Type ពីក្នុង list, ជ្រើសរើស Excel Macro-Enabled Workbook(*.xlsm):
ចុច Save button ម្តងទៀត កាលណាចុច Save button ពេលនេះ file នឹងរក្សា save OK ជា xlsm។

មេរៀនទី១៣: ដាក់ប៊ូតុង Spreadsheet

លោកអ្នកបានបង្កើត Sub ងាយក្នុងសន្លឹកកូដ ក្នុងមេរៀននេះ លោកអ្នកនឹង activate ដែល Sub ពីប៊ូតុងលើ spreasheet។ នៅខាងលើ VBA Editor, ទីតាំង Excel icon, ក្រោម File menu:

ចុចលើ icon នេះដើម្បីចូលទៅ spreadsheet របស់អ្នក យើងឃើញ ប៊ូតុង button control លើ spreadsheet។ ទីតាំង Controls panel លើ Developer toolbar, ហើយចុច Insert item ពី Insert menu, ចុចលើ item ដំបូង:

ចលនា move លើ mouse ទៅ spreadsheet របស់អ្នក ចុច mouse button ឆ្វេង កន្លែងលើ F column (F3 នឹងធ្វើ) រក្សាទាញ ហើយគូស ចេញប៊ូតុង ចតុកោណកែង។ លោកអ្នកនឹងឃើញប្រអប់ Assign Macro dialogue box បង្ហាញ:

ជ្រើសរើស Macro ពី list ហើយចុច OK។ ប៊ូតុង spreadsheet នឹងឃើញដូចនេះ:

លោកអ្នកអាច edit text លើ button ដោយងាយ ចុចស្តាំលើប៊ូតុង Right button ដើម្បីមើល menu បង្ហាញ ពី menu, ជ្រើសរើស Edit Text:

កាលណា លោកអ្នកជ្រើសរើស Edit Text, លើcursor នឹងបង្ហាញពេលចាប់ផ្តើម text។ ប្រើ arrow keys លើ keyboard ដើម្បីចលនា move cursor ទៅចុងបញ្ចប់បន្ទាត់។ លប់ text Button 1 ហើយវាយ Range(“A1:D6″) ។
 
 ចុចពី button ដើម្បីបញ្ចប់ edit mode លោកអ្នកអាច សាកល្បង button របស់អ្នក  ចុចវា នឹងឃើញ cells A1 ជា D6 highlighted:
លោកអ្នកសរសសេរ Excel VBA code ដើម្បីជ្រើសរើសលំដាប់ cells លើ spreadsheet។ ឥឡូវត្រឡប់ Visual Basic editor (ពី Developer toolbar, ចុច Visual Basic លើ Code panel)។

ពេលប្រើ សរសេរការ អធិប្បាយ Comment និងបង្ហាញពណ៌បៃតង:

ការបន្ថែម ទៅកូដ code ក្នុង។ ត្រឡប់ចូល code, ពីលំដាប់ នៃ cells A1 ជា D6:
Range(“A1:D6″)
Another way to refer to the same range is like this:
Range(“A1″, “D6″).Select
ចាប់ផ្តើម cell A1 និង cell D6 បានបិទ ដោយប្រើសញ្ញាក្បៀស comma  លោកអ្នកអាចហៅប្រើ ActiveCell។
ActiveCell
End Sub នៃ Subroutine ដំបូង បន្ថែមដូចខាងក្រោម:
Sub ActiveCell_Example()
ចុច enter key លើ keyboard ចូលក្នុង VB editor បន្ថែម End Sub បន្ទាត់សរសេរជា Sub និង End Sub  មានកូដ code:
Range(ActiveCell, “D6″)
ជ្រើសរើស សន្លឹកកូ:

ខាង cell យើងចង់ជ្រើសរើស គឺ ActiveCell, ដែល cell លោកអ្នកបានចុចនៅក្នុង spreadsheet។ ខាងក្រោមស្តាំដៃនៃ cell យើងចង់បានជ្រើសរើសគឺ D6។
ចុច icon ដើម្បីត្រឡប់ចូល Excel spreadsheet។

ជ្រើសរើស Macro ថ្មី (ជា Sub របស់អ្នក) ពី list ហើយចុច OK។

ចុចនៅខាងក្នុង cell ផ្សេងទៀត លើ spreadsheet របស់អ្នកហើយចុចប៊ូតុង ម្តងទៀត។

មេរៀនទី១៤: VBA Offset Property

cell មួយ group របស់cells ជាមួយ Offset property។ នេះត្រូវបានប្រើ ជាមួយ Range property ដែលលោកអ្នកអាច កំណត់ទីតាំងថ្មី But the new location is based on cells that you specify. As an example, examine this code:

Range(“A1″).Offset(RowOffSet:=1, ColumnOffset:=1).Select
កូដខាងលើ និងជ្រើសរើស cell B2 ទីតាំង cell A1។ យើងបានវាយ បញ្ចូល Offset។ ធ្វើដូចនេះ ជាមួយ ប៉ារ៉ាម៉ែត្រ RowOffSet និង ColumnOffSet. (មានវង់ក្រចកពីរសញ្ញាក្បៀសមួយ) លោកអ្នកអាចប្រើជំនួស RowOffSet និង ColumnOffSet។
Range(“A1″).Offset(1, 1)
លោកអ្នកអាចប្រើលក្ខណ:  Rows មិនមែន columns:
Range(“A1″).Offset(1)
បង្កើត Sub ហើយអោយឈ្មោះវា Range_Offset. បន្ថែមកូដ code:
Range(“A1″).Offset(RowOffSet:=1, ColumnOffset:=1).Select
 
 កាលណាផ្តល់ប្រអប់ Macro dialogue box បង្ហាញ ជ្រើសរើស Sub ថ្មីRange_Offset។ ប្តូរអត្ថបទ លើប៊ូតុង button, ដើម្បីធ្វើតែសវា ជ្រើសរើស cell A1 លើ spreadsheet។ ចុចលើប៊ូតុង រកមើល Excel ជ្រើសរើស cell B2:
ត្រឡប់ចូលសន្លឹកកូដ ឥឡូវប្តូរកូដ​ Sub ថ្មី:
Range(“A1″).Offset(2, 2).Select
កូដ code របស់លោកអ្នក:
Range(“A1″).Offset(3).Select
Range(“A1″).Offset(, 2 ).Select
Range(“B2″).Offset(-1, -1 ).Select
Range(“A1:C3″).Offset(1, 1).Select
Now try these two exercises.
លំហាត់ ឧបមាថា យើងមានលំដាប់ Range to reference cell A2។ តើលោកអ្នកអាច ទទួល cell C5 ដោយប្រើ Offset?

មេរៀនទី១៥: Resize Property

យកបន្ទាត់កូដ code ដូចខាងក្រោម:

Range(“A1″).Resize(RowSize:=2, ColumnSize:=2).Select
កំណត់អត្តសញ្ញាណ Offset code លោកអ្នកប្រើភ្លាមៗ គឺគ្រាន់តែខុសគ្នា  Resize ជំនួសដោយ Offset។  យើងចាប់ផ្តើមជាមួយ​ Range (cell A1)។
RowSize និង ColumnSize លោកអ្នកអាចសរសេរដោយខ្លីរវាង វង់ក្រចកពីរ:
Range(“A1″).Resize(2, 2).Select
ប្រសិនបើ ចង់ resize rows ពេលច្រឡំ គឺប្រើប៉ារ៉ាម៉ែត្រ ColumnSize:
Range(“A1″).Resize(2).Select
ប្រសិនចង់ resize columns ពេលច្រឡំ គឺប្រើប៉ារ៉ាម៉ែត្រ RowSize:
Range(“A1″).Resize(, 2).Select
មើលពីរបៀប Resize ដោយអនុវត្តន៍
បង្កើត Sub ថ្មីហើយហៅ Range_Resize. រវាង Sub និង End Sub, វាយសរសេរបន្ទាត់:
Range(“A1″).Resize(RowSize:=2, ColumnSize:=2).Select
មើលកូដខាងក្រោម:

ចូលក្នុង spreadsheet ហើយបន្ថែមប៊ូតុងថ្មី កាលណាផ្តល់ Assign Macro ប្រអប់បង្ហាញ ជ្រើសរើស Range_Resize Sub ពីក្នុង list ចុចលើ OK ដើម្បីចូល spreadsheet។ ជ្រើសរើសអត្ថបទ text នៃប៊ូតុង ទៅ Range Resize។ ដើម្បីសាកល្បង ប៊ូតុងថ្មី ចុចខាងក្នុង cell A1 ដែលទើប highlight ចាប់ផ្តើម។ ឥឡូវនេះ ចុចប៊ូតុង។ លោកអ្នកនឹងរក cells A2 ទៅ B2 ត្រូវបាន highlighted:
ដើម្បីយល់ពីការងារ Resize ព្យាយាមដូចខាងក្រោម
Range(“A1″).Resize(3, 4).Select
Range(“A1″).Resize(3).Select
Range(“A1″).Resize(, 4).Select
Range(“A1:A3″).Resize(, 2).Select
ចំាំថា ឧទាហរណ៍ខាងលើ ប្រើ cells A1 ទៅ A3 សម្រាប់ Range property។  លោកអ្នកអាច resize AND offset:
Range(“B1″).Offset(, -1).Resize(, 3).Select
លំហាត់
ឧបមាថា បានជ្រើសរើស cell គឺជា A2, ប្រើ Resize ដើម្បីជ្រើសរើស cells A2 ទៅC2។

មេរៀនទី១៦: អថេរ Variables

ក្នុងកុំព្យូទ័រ programming, លោកអ្នកត្រូវការផ្ទុកក្នុង memory ដូចជាចំនួន និង strings នៃអត្ថបទ។ លោកអ្នកអាចផ្ទុកវាជាអថេរ។ ដើម្បីផ្ទុក អ្វីៗនៅក្នុង memory លោកអ្នកប្រើអថេរ variable។ បណ្តាអថេរ មានឈ្មោះ និងប្រភេទ ដូចជា Integer ឬ String។ ក្នុងភាសា Visual Basic programming លោកអ្នកត្រូវការប្រកាស declare បង្កើតអថេរមួយ។

Dim MyNumber As Integer
កូដខាងលើបង្កើតអថេរ ជាមួយឈ្មោះ MyNumber។ ប្រភេទនៃអថេរ ជាលេខ (ដូចជា Integer)។ និង Dim keyword ចាប់ផ្តើម ហើយប្រាប់ tells ដើម្បីបង្កើតអថេរ variable នៃឈ្មោះនឹងប្រភេទ។
លោកអ្នកមិនអាចធ្វើដូចនេះ:
Dim MyNumber As Integer = 10

ឈ្មោះអេថេរ Variable Names
លោកអ្នកអាចហៅអេថេរ  variable គឺ:

• មិនអាចចាប់ផ្តើមឈ្មោះអថេរ variable ជាមួយលេខ
• មិនអាចចាប់ផ្តើមមាន spaces នៅក្នុងឈ្មោះ variable names, ឬសញ្ញាខ័ណ្ឌ។
• មិនអាចប្រើសញ្ញា: !, %, �, #, $

ឈ្មោះអថេរ variable names ជា
MyVariable
My_Variable
myvariable2
ប៉ុន្តែឈ្មោះអថេរ variable names និងទទួល error:
2MyVariable
My Variable
$myvariable

មេរៀនទី១៧: ការអនុវត្តអថេរ

រៀនពីបណ្តាអថេរ variables ដើម្បីទទួលបានអថេរ បង្កើត blank spreadsheet ថ្មី ចុចលើ Developer ribbon នៅខាងលើ Excel។ លើ Controls panel, ចុចលើ View Code។ នេះវានឹងបើក Visual Basic Editor ជាមួយសន្លឹកកូដ Sheet1 បានបើករួចស្រេចសម្រាប់លោកអ្នក។ បង្កើត Sub ថ្មីហើយហៅវា Variable_Practice. បន្ថែមពីរបន្ទាត់សម្រាប់ Sub ដូចខាងក្រោម:

Dim MyNumber As Integer
MyNumber = 10
សន្លឹកកូដនឹងបង្ហាញដូចនេះ:

ដូច្នេះ កូដទើបបង្កើតអថេរមួយហៅថា MyNumber។ យើងផ្ទុកតម្លសនៃ 10 នៅក្នុងអថេរ។ ដើម្បីបង្កើត Value មួយ Range ទៅសញ្ញាស្មើរ:
Worksheets(1).Range(“A1″).Value =
ដំបូងផ្តល់ Worksheet 1 object។ យើងចង់បន្ថែមចំណុតទៅ Range A1 យើងបញ្ចូលតម្លៃ Value property ដោយប្រើសញ្ញាស្មើរ :
Worksheets(1).Range(“A1″).Value = 10
ឥឡូវនេះ Value សម្រាប់ Range A1 លើ Worksheet 1 គឺបង្កើត 10។ លោកអ្នកអាចវាយ អថេរ variable ដែលផ្ទុកតម្លៃ value នៃ 10 ខាងក្នុងនៃអថេរ MyNumber variable។
Worksheets(1).Range(“A1″).Value = MyNumber
សន្លឹកកូដបង្ហាញដូចខាងក្រោម:

ត្រឡប់ចូលក្នុង spreadsheet បន្ថែមប៊ូតុងមួយ កាលណាប្រអប់ Assign Macro dialogue box បង្ហាញ ជ្រើសរើស Variable Practice Sub ពីក្នុង list។ ប្តូរអត្ថបទ text លើប៊ូតុង ជា Variable Practice។ លោកអ្នកនឹង រកចំនួន 10 បង្ហាញក្នុង cell A1 លើ spreadsheet របស់អ្នក:
ត្រឡប់ចូលក្នុងកូដ code ទីតាំ Dim ពី Variable Practice Sub ដែលធ្វើតាម:
Dim MyNumber As Integer
លោកអ្នកអាចប្រើកូដ ដូចនេះ:
code that VBA ដំណើរការ:
MyNumber = 10
Worksheets(1).Range(“A1″).Value = MyNumber
បង្កើតអថេរ:
Variable_Name = Value_Here
មិនចាំបាច់ សរសេរជា Dim Variable_Name As Ineteger។
លោកអ្នកអាចបង្កើត អថេរ ច្រើនជាងមួយ ដែលកូដនេះ អាចសរសេរជា
Dim MyNumber As Integer
Dim MyOtherNumber As Integer
MyNumber = 10
MyOtherNumber = 20
Worksheets(1).Range(“A1:A10″).Value = MyNumber
Worksheets(1).Range(“B1:B10″).Value = MyOtherNumber
យើងអាចបង្កើតអថេរ Integer variable (As Integer) ហើយហៅវា MyOtherNumber។ តម្លៃនៃ 20 គឺផ្ទុកក្នុងអថេរថ្មីនេះ តម្លៃនៃលំដាប់ Range B1 ទៅ B10 ត្រូវបានផ្ទុក MyOtherNumber។
លោកអ្នកចុចប៊ូតុងលើ spreadsheet នឹងមើលឃើញដូចនេះ:

មេរៀនទី១៨: Option Explicit

កំណត់អោយច្បាស់ថា លោកអ្នកមិនមានអថេរច្រើន ដែលចាប់ផ្តើម ជាមួយ  Dim keyword, អ្នកអាចវា Option Explicit នៅខាងលើនៃ សន្លឹកកូដ។ VBA ឆែកអថេរ កូដខាងក្រោម:

នៅខាងលើនៃកូដ code យើងមាន Option Explicit។ Sub មានអថេរមួយ បង្កើតជាមួយ Dim keyword – MyNumber នៅបន្ទាត់ទី២។ យើងជំនួសតម្លៃ 1 នៅក្នុងអថេរនេះ លើបន្ទាត់ទី៣:
MyNumbers = 2
យើងមាន MyNumbers ជំនួស MyNumber។ ប្រសិនបើ មិនមាន Option Explicit នៅខាងលើពេល VBA នឹងរត់ដំណើរការកូដនេះ ហើយបង្កើត MyNumbers ដូចជាអថេរថ្មី As Variant។ ប្រសិនបើមិនច្បាស់ថា MyNumber និង MyNumbers គឺមានអថេរ២ ខុសគ្នា។ ឥឡូវនឹងរត់កូដទាំង អស់ យើងនឹងទទួលសារ error message:

សារ error message កំពុងប្រាប់យើងថា មិនបានប្រកាស់អថេរ undeclared variable កន្លែងកូដ code របស់យើង។ អថេរមិនបង្កើតជាមួយ Dim keyword. (ចំាថា: មានគន្លឹះ keywords ផ្សេងទៀតក្រៅពី Dim ដែលអាចចាប់ផ្តើមជាមួយ ការប្រកាសអថេរ។
សរសេរ Option Explicit នៅខាលើកូដរបស់យើង ដើម្បីការពារ អថេរ ខូច មិនដំណើរការ។ Option Explicit និងបង្ហាញក្នុង lists:
ដំបូងនៅក្នុង list នៅក្នុង General។ ទី២ នៅក្នុង Declarations។ ប៉ុន្តែទី២ គ្រាន់តែនិយាយការប្រកាស Declarations ពីព្រោះបានចុចលើ cursor ខាងលើសន្លឹកកូដ។ ប្រសិនបើចុចខាងក្រៅ នៃ Sub, ក្នុង list ទឺ២ នឹងប្ងូរឈ្មោះរបស់ Sub។ លោកអ្នកអាចបង្កើតអថេរនៅខាងលើនៃកូដក្នុងតំបន់ General Declarations។

មេរៀនទី១៩: ប្រើអថេរដើម្បី បូក ដក

កាលណា លោកអ្នកផ្ទុកចំនួននៅក្នុងនៃអថេរ បញ្ហាមួយលោកអ្នក អាចធ្វើជាមួយវាក្នុងការគណនាគណិតវិទ្យា។ យើងនឹងចាប់ផ្តើម ជាមួយការបន្ថែម។ បង្កើត Sub និងហៅវា Add_Numbers។ ខាងក្នុងនៃ Sub និង End Sub វាយសរសេរកូដខាងក្រោម:

Dim Number_1 As Integer
Dim Number_2 As Integer
Number_1 = 10
Number_2 = 20
Worksheets(1).Range(“A1″).Value = “Addition Answer”
Worksheets(1).Range(“B1″).Value = Number_1 + Number_2

ចូលទៅ Excel ជ្រើសរើស cells ដែលមានលេខក្នុងវា ហើយចុចលប់ Delete key លើ keyboard ដើម្បីបំបាត់វា។ បន្ថែមប៊ូតុងថ្មី ពីប្រអប់ Assign Macro dialogue box ជ្រើសរើស Add_Numbers Sub ប្តូប៊ូតុងអត្ថបទទៅ Addition ចុច ពីប៊ូតុង ដើម្បីមិនច្រើសរើសវា។ ចុចប៊ូតុងម្តងទៀត លទ្ធផលនឹងដូចនេះ
យើងប្រើ VBA ដើម្បីបន្ថែមអត្ថបទ នៃ cell A1, យើងបញ្ចូលលទ្ធផលនៃ ការបូកក្នុង cell B1។ បន្ទាត់ដែលបញ្ចូលអត្ថបទក្នុង cell A1 ជា:
Worksheets(1).Range(“A1″).Value = “Addition Answer”
Value នៃ Range A1 លើ Worksheets(1) បង្កើតអត្ថបទថ្មី
ការបូកបន្ថែមលើបន្ទាត់នេះ:
Worksheets(1).Range(“B1″).Value = Number_1 + Number_2
លោកអ្នកអាចបូក ចំនួននៅក្នុងអថេរ។
Worksheets(1).Range(“B1″).Value = Number_1 + Number_2 + 30
ឬ:
Worksheets(1).Range(“B1″).Value = 10 + 20 + 30
ឬអាចផ្ទុកក្នុងការបូកក្នុងអថេរមួយ:
Number_1 = 10 + 20 + 30
Worksheets(1).Range(“B1″).Value = Number_1
ការដកលេខ ក្នុងភាសា VBA programming សញ្ញាដក (-) ត្រូវបានប្រើសម្រាប់ដកលេច តម្លៃមួយពីផ្សេងទៀត។ លោកអ្នកអាចមានតម្លៃពិត តម្លៃបានផ្ទុកក្នុងអថេរ ឬរួមផ្សំនៃពីរ។ បង្កើត Sub ផ្សេងទៀត ហើយហៅវា Subtract_Numbers. បូក បង្ហាញកូដខាងក្រោម:
Dim Number_1 As Integer
Dim Number_2 As Integer
Number_1 = 450
Number_2 = 387
Worksheets(1).Range(“A2″).Value = “Subtraction Answer”
Worksheets(1).Range(“B2″).Value = Number_1 – Number_2

ចំាថា យើងប្រើឈ្មោះអថេរដូចគ្នា: Number_1 និង Number_2 ជាមួយនឹង Sub និង End Sub។ បញ្ហាដែលយើងមិនអាចធ្វើបានគឺ ការបង្កើតអថេរពីរ ជាមួយឈ្មោះដូចគ្នា រវាង Sub និង End Sub។  ប៉ុន្តែវានៅក្នុង Subs ពីរផ្សេងគ្នា។
ដូច្នេះ យើងបង្កើតអថេរពីរ ហើយផ្ទុកតម្លៃនៃ 450 និង 387 ក្នុងវា។ យើងបន្ថែម text ទៅ cell A2, ហើយប្រើការដក លេខនៃ cell B2:
Worksheets(1).Range(“B2″).Value = Number_1 – Number_2
លោកអ្នកអាចប្រើ អថេរមួយ លាយគ្នាជាមួយបណ្តាអថេរច្រើន សរសេរដូចខាងក្រោម។
Number_1 – Number_2 – Number_3
Number_1 – 10
300 – 200
អ្នកអាច បូក និងដក Subtract_Numbers
Dim Number_1 As Integer
Dim Number_2 As Integer
Dim Number_3 As Integer
Dim Answer As Integer
Number_1 = 50
Number_2 = 40
Number_3 = 30
Answer = Number_1 + Number_2 – Number_3
Worksheets(1).Range(“A2″).Value = “Subtraction Answer”
Worksheets(1).Range(“B2″).Value = Answer
បង្កើតអថេរថ្មីពីរ:
Dim Number_3 As Integer
Dim Answer As Integer
បន្ទាប់ពីបង្កើតអថេរ:
Number_1 = 50
Number_2 = 40
Number_3 = 30
Answer = Number_1 + Number_2 – Number_3
ចម្លើយនៃការគណនា ត្រូវបានផ្ទុក្នុងអថេរ យើងប្រើអថេរនេះ ដូចជាតម្លៃសម្រាប់Range B2 ក្នុង Worksheets(1)។
But what we’re really doing is just this:
Dim Answer As Integer
Answer = 50 + 40 – 30
Worksheets(1).Range(“B2″).Value = Answer

មេរៀនទី២០: អថេរគុណ និងចែក

ក្នុងមេរៀននេះ លោកអ្នកនឹងរៀនពីរបៀបគុណ និងចែក។

គុណលេខ នៅក្នុងកម្មវិធីសញ្ញាគុណប្រើ (*) ដូច្នះប្រសិនបើចង់គុណ 10 ដោយ 5 ក្នុង VBA លោកអ្នកនឹងធ្វើដូចនេះ:
Dim Number_1 As Integer
Dim Number_2 As Integer
Dim Answer As Integer
Number_1 = 10
Number_2 = 5
Answer = Number_1 * Number_2
Worksheets(1).Range(“A3″).Value = “Multiplication Answer”
Worksheets(1).Range(“B3″).Value = Answer
ចូលក្នុងសន្លឹកកូដ បន្ថែម Sub ផ្សេងទៀត ហើយហៅវា Multiply_Numbers. ក្នុងរវាង Sub និង End Sub ប្រភេទកូដខាងលើ។
ភាពខុសគ្នា cell references (A3 និង B3) ប្រើសញ្ញាគុណ (*) សន្លឹកកូដ នឹងមើលដូចនេះ:
លោកអ្នកបានបន្ថែមកួដ code, ចូលក្នុង spreadsheet បន្ថែមប៊ូតុងមួយថ្មី ហើយជ្រើសរើស Multiply_Numbers ពីប្រអប់ Assign Macro dialogue box។ ប្តូរអត្ថបទ text លើប៊ូតុង ដូចមុន។ កាលណាចុចប៊ូតុងរបស់អ្នល លោកអ្នកនឹបន្ថែមបន្ទាត់។
ដូចបូក និងដក អាចប្រើច្រើនជាងពីរចំនួន ឬអថេរក្នុងការគណនា។
Answer = Number_1 * 10
Answer = Number_1 * Number_2 * Number_3
Answer = Number_1 * Number_2 * 10
លោកអ្នកអាចបញ្ចូល បូក ដក និងគុណ ហើយរកឃើញចំនួនសរុប។ ឧទាហរណ៍ Answer = 10 * 2 + 5 ឬអាចប្រើសញ្ញាវង់ក្រចក brackets: Answer = 10 * (2 + 5)
ចែកលេខ ដើម្បីចែកលេខ ប្រើសញ្ញា forward slash (/)។ ប្រសិនបើសញ្ញា back slash (\) ទទួលបានសារ error messages។ ហៅថា Divide_Numbers. រវាង Sub និង End Sub, វាយសរសេរកូដ code:
Dim Number_1 As Integer
Dim Number_2 As Integer
Dim Answer As Integer
Number_1 = 10
Number_2 = 5
Answer = Number_1 / Number_2
Worksheets(1).Range(“A4″).Value = “Division Answer”
Worksheets(1).Range(“B4″).Value = Answer
សន្លឹកកូដនឹងបង្ហាញដូចនេះ:

ចូលក្នុង Excel ហើយបន្ថែមប៊ូតុងថ្មី ទៅ spreadsheet។ ពីប្រអប់ Assign Macro dialogue box ជ្រើសរើស Divide_Numbers Sub។ ប្តូរ text លើប៊ូតុង។ កាលណា ចុចប៊ូតុងថ្មីរបស់អ្នក។ នឹងបង្ហាញបន្ទាតថ្មីបង្ហាញ។
ប្តូរកូដ នេះ (បន្ទាត់ថ្មី lines គឺជា bold):
Dim Number_1 As Integer
Dim Number_2 As Integer
Dim Number_3 As Integer
Dim Answer As Integer
Number_1 = 8
Number_2 = 8
Number_3 = 4
Answer = Number_1 + Number_2 / Number_3
Worksheets(1).Range(“A4″).Value = “Division Answer”
Worksheets(1).Range(“B4″).Value = Answer
បញ្ចូលគ្នា ជាមួយបូក និងចែក នឹងមានសរុប:
Answer = 8 + 8 / 4
អាចបញ្ចូលគ្នា បូកនិងគុណ:
Answer = 8 + 8 * 4
អាចប្រើវង់ក្រចក ដើម្បីបង្កើតវាអោយបានច្បាស់ក្នុង VBA:
Answer = (8 + 8) / 4

មេរៀនទី២១: ប្រភេទអថេរផ្សេងទៀត

ដូចការប្រកាស់អថេរ ប្រភេទនស Integer, លោកអ្នកអាចមានប្រភេទ អថេរផ្សេងគ្នា:

As Long
As Single
As Double
As Currency

ប្រភេទ រវាងលេខ មានច្រើនតួរលេខ (មានអថេរដូចជា As Decimal តែងប្រើ)។ ដំបូងនៅលើ list, As Long, ធំជាង As Integer។ យើងធ្លាប់ប្រើ As Integer។ លោកអ្នកអាច បង្កើត spreadsheet ថ្មីសម្រាប់នេះ។ ប្រសិនលោកអ្នក ចង់បាន។ ប៉ុន្តែបង្កើត Sub ថ្មីនៅក្នុងសន្លឹកកូដ ហៅថា RowCount បន្ថែមកូដ:
Dim NumberOfRows As Long
NumberOfRows = Worksheets(1).Rows.Count
MsgBox NumberOfRows
សន្លឹកកូដបង្ហាញដូចនេះ:

យើងបង្កើតអថេរ variable ដែលហៅថា NumberOfRows។ ជំនួសនៃ As Integer, យើងប្រើដូចជា As Long។ បន្ទាត់ទី២ ប្រើ Rows.Count ដើម្បីទទួលចំនួនលើ Worksheet 1។ កាលណា VBA ទទួលចំនួននេះ វាផ្ទុកនៅក្នុង NumberOfRows variable:
MsgBox NumberOfRows
MsgBox សម្រាប់បង្ហាញ Message Box។ យើងចង់សាកល្បងលឿន មិនបានបន្ថែម button ទៅ spreadsheet។ លោកអ្នករៀនអំពីប្រអប់សារ  Message Boxes ។ ប្រអប់ Message box នឹងបង្ហា្តញតម្លៃក្នុងអថេរ NumberOfRows។
បង្កើត cursor រវាង Sub និង End Sub នៃកូដថ្មី។ ទីតាំងពណ៌បៃតង លើ toolbars ខាងលើនៃសន្លឹកកូដ:

នេះគឺជា Run icon កាលណាលោកអ្នកចុចលើវា VBA នឹងព្យាយាមរត់ Subs នៅក្នុងកូដ។ លោកអ្នកអាច ចុចលើ Run Sub/User Form ពីក្នុង Run menu នៅខាងលើ:

ប្រើ shortcut ដើម្បីរត់ Subs ដោយចុចលើ F5 key លើ keyboard។

លេខ 1048576 គឺបានមកពីអថេរ NumberOfRows ក្នុងដែលមានរាប់លានrows ក្នុង Excel (2013)។ចុចលើ OK លើប្រអប់ Message Boxចូលក្នុងសន្លឹកកូដ។ ប្តូរពី As Long ទៅជាAs Integer:
Dim NumberOfRows As Integer
ព្យាយាមរត់ Sub ម្តងទៀតនឹងបង្ហាញ error message:

error គឺជា Overflow លោកអ្នកទទួលបាន error ពីព្រោះតម្លៃដែលលោកអ្នកព្យាយាមផ្ទុកក្នុង អថេររបស់អ្នគឺធំសម្រាប់ ប្រភេទអថេរ។ អថេរ As Integer អាចជាលេខចាប់ពី តម្លៃ 32, 767។ ការផ្ទុកតម្លៃនៃច្រើនលាន និងបង្ហាញ Overflow error។
ដើម្បីសាកល្បង បន្ថែម Sub ហើយហៅ Floats បន្ថែមកូដខាងក្រោម:
Dim FloatingPoint As Single
FloatingPoint = 10 / 3
MsgBox FloatingPoint
សន្លឹកកូដនឹងបង្ហាញដូចខាងក្រោម:

ជាមួយ cursor ខាងក្នុងនៃ Sub និង End Sub code, ចុច F5 លើ keyboard ដើម្បីរត់វា នឹងឃើញបង្ហាញសារ Message Box:

តម្លៃក្នុងអថេរ ហៅថា FloatingPoint ត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុង Message Box វាបង្ហាញចម្លើយជា 10 ចែក 3
បន្ទាត់កូដ code:
Dim FloatingPoint As Single
To this:
Dim FloatingPoint As Double.
កូដរត់នឹងបង្ហាញសារ Message Box នឹងបង្ហាញដូចខាងក្រោមនេះ:

ឥឡូងនេះអថេរ FloatingPoint ចម្លើយបង្ហាញ 10 ចែកដោយបី 3។ ប្រសិនចង់បានការគណនា ដូចជា As Double ដូចជា As Single។  ឧទាហរណ៍ ប្តូរកូដ:
Dim FloatingPoint As Single
FloatingPoint = WorksheetFunction.Pi
MsgBox FloatingPoint
យើងប្រើ WorksheetFunction លោកអ្នកនឹងឃើញ list នៃអនុគមន៍ Excel លោកអ្នកអាចប្រើ Pi ពីក្នុង list។ កាលណារត់កូដ ប្រអប់សារ Message Box និងបង្ហាញ:

ឥឡូវប្តូរ As Single to As Double កាលណារត់កូដ code ពេលនេះ ប្រអប់សារ នឹងបង្ហាញដូចខាងក្រោមនេះ:

ក្នុង As Single ប្រាំមួយលេខ បន្ទាប់ពីលេខ 3។  ប្រសិនបើការគណនា ត្រូវការអនុវត្តន៍ លោកអ្នក ចង់ប្រើ Excel ដើម្បីគណនា ដោយស្វ័យប្រវត្តិ ហើយប្រើ As Double ដូចជា As Single។ ចុងក្រោយ ប្រភេទអថេរដែលអាចមកគឺជា Variant:
Dim FloatingPoint As Variant
ប្រភេទអថេរ និងអត្ថបទ  ប្រសិនបើលោកអ្នកចង់ប្រើ strings របស់ text ហើយប្រភេទអថេរ ប្រើជា As String:
Dim MyText As String

មេរៀនទី២២: If Statements

If Statements លោកអ្នកប្រើ លក្ខខ័ណ្ឌ ឡូស៊ីច Conditional Logic គ្រប់ពេលជាប្រចាំ។ លក្ខខ័ណ្ឌ មានដូចជា:

កម្មវិធី Programming ក្នុងភាសាលើលក្ខខ័ណ្ឌឡូស៊ីច ដូចជា IF Statement។ វាអនុញ្ញាតអោយ លោកអ្នកចូលក្នុងផ្លូវខុសគ្នា តាមលក្ខខ័ណ្ឌ។
រចនាសម្ព័ន្ធ VBA IF Statement មើលដូចខាងនេះ:
If Condition_To_Test Then
សរសេរកូដទីនេះ
End If
លោកអ្នកចាប់ផ្តើមជាមួយពាក្ស If (អក្សរ”I” ធំហើយ អក្សរ “f” តូច។ បន្ទាប់មក ដក space មួយលោក អ្នកមានលក្ខណ:មួយដែលចង់បានសាកល្ប។ ដែលលក្ខណ:នេះ មានពីរគឺ TRUE ឬ FALSE។ បន្ទាប់ពីលក្ខខ័ណ្ឌ របស់អ្នកហើយ ដក space ដោយពាក្ស Then (“T” អក្សរធំ)។ If Statement បញ្ចប់ជាមួយពាក្ស End If។
រវាង If និង End If គឺជាកន្លែងលោកអ្នកសរសេរកូដ។ ប៉ុន្តែកូដនេះ គ្រាន់តែប្រត្តិបត្តិជាមួយ IF លក្ខខ័ណ្ឌគឺ TRUE។ ប្រសិនបើវា FALSE នោះ VBA skips រំលងចោល End If ហើយបន្តទៀត។
លោកអ្នកអាច ចាប់ផ្តើម spreadsheet ថ្មីសម្រាប់នេះ។  កាលណាលោកអ្នក save file ថ្មី សូមកុំភ្លេច save វាដូចជា Excel Macro- Enable Workbook ជា file XLSM។
ចុចលើ Developer tab ក្នុង Excel, ហើយមើល View Code item លើ Controls panel:

ចុចមើល View Code នឹងបើកក្នុង VBA Editor ប្រសិនបើសន្លឹកកូដសម្រាប់ Sheet1 មិនទាន់បើកស្រេច ចុចពីរដងលើ Sheet1 ក្នុង Project Explorer នៅខាងឆ្វេងដៃ (ប្រសិនបើមើលមិនឃើញ Project Explorer ចុចលើ View > Project Explorer ពី menu ខាងលើ។ បង្កើត Sub ក្នុងសន្លឹកកូដ ហើយហៅវា If_Test_1 បន្ថែមកូដដូចខាងក្រោមក្នុង Sub:
Dim MyNummber As Integer
MyNumber = 10
If MyNumber = 10 Then
MsgBox “Number = 10″
End If
សន្លឹកកូដនឹងបង្ហាញដូចនេះ:

បន្ទាត់ពីរដំបូងគឺជាអថេរ Integer ហៅថា MyNumber ផ្ទុកលេខ 10 ក្នុងMyNumber ចាំថាសញ្ញាស្មើរដំបូង:
MyNumber = 10
សញ្ញាស្មើរមានន័យថា “Assign a value of” ដូច្នេះយើងផ្តល់តម្លៃ 10 អោយអថេរ ដែលហៅ MyNumber។បន្ទាត់ដំបូងនៃ If statement គឺជា:
If MyNumber = 10 Then
យើងមានពាក្ស “If” ហើយនឹងពាក្ស “Then” រវាងពីលក្ខខ័ណ្ឌ:
MyNumber = 10

ចុចលើ OK លើប្រអប់សារ message box ចូលក្នុងសន្លឹកកូដ។​ឥឡូវលោកអ្នកប្តូរបន្ទាត់ទី២ របស់កូដពី MyNumber = 10 ទៅជា MyNumber = 11។ ចាកចេញ IF Statement ចុចលើ F5 ដើម្បីរត់កូដ។

មេរៀនទី២៣: Else … ElseIf

Else រវាង If និងEnd If លោកអ្នកអាចបន្ថែម Else បានផងដែរ។ រចនាសម្ព័ន្ធនៃ  If … Else Statement ដូចដូចនេះ:

If Condition_To_Test Then
Else
End If
VBA រំលង IF Statement, យើងអាចបន្ថែម Else ។ ដែល Else កន្លែងប្រាប់ VBA ហេតុការ ប្រសិនបើកបន្ទាតគឺ FALSE។ ប្តូរកូដ code ពីក្នុងមេរៀនមុន
Dim MyNummber As Integer
MyNumber = 11
If MyNumber = 10 Then
MsgBox “Number = 10″
Else
MsgBox “Number is not 10″
End If
រត់ដំណើរការកូដដោយចុចលើ F5 លើ keyboard។
 
Excel VBA – Else … ElseIf
Else
រវាង If និង End If លោកអ្នកអាចបន្ថែម Else រចនាសម្ព័ន្ធ If … Else Statement មើលដូចខាងក្រោម:
If Condition_To_Test Then
Else
End If
Else គឺជាកន្លែងលោកអ្នកប្រាប់ VBA ប្រសិនបើបើកបន្ទាត់គឺ FALSE. ប្តូរកូដពីមេរៀនមុន:
Dim MyNummber As Integer
MyNumber = 11
If MyNumber = 10 Then
MsgBox “Number = 10″
Else
MsgBox “Number is not 10″
End If
អ្វីដែលយើងនិយាយ, “If MyNumber មានតម្លៃគឺ 10 ដែលបង្ហាញប្រអប់ message box, Else បង្ហាញប្រអប់សារ message box” ផ្សេងទៀត។ រត់កូដោយចុច F5 លើ keyboard លោកអ្នកនឹងឃើញសារ ពី Else បង្ហាញ:

ចុចលើ OK លើ message box ដើម្បីត្រឡប់ចូលសន្លឹកកូដ។
ElseIf
មិនមែនគ្រាប់លក្ខខ័ណ្ឌ លោកអ្នកនឹងមានច្រើនជាង options លោកអ្នកចង់ឆែក។ នៅក្នុងកូដរបស់យើង យើងអាចឆែកតម្លៃសម្រាប់ 10, 11 និងលេខផ្សេងទៀត។ នេះជាកន្លែង ElseIf ចូលមកក្នុង:
If Condition_To_Test Then
ElseIf Condition_To_Test Then
End If
ប្រសិនបើលោកអ្នក មានច្រើនជាងមួយ ElseIf លោកអ្នកត្រូវការ:
If Condition_To_Test Then
ElseIf Condition_To_Test Then
ElseIf Condition_To_Test Then
End If
ចាំថា គឺគ្រាន់តែខុសគ្នារវាង If និង ElseIf គឺជាពាក្ស Else លើពាក្ស If។ លោកអ្នកនឹងមានលក្ខខ័ណ្ឌមួយ ដើម្បីសាកល្បង ហើយប្រើ keyword Then ពេលបញ្ចប់។ លោកអ្នកអាចបន្ថែម Else លោកអ្នកអាចមានកំហុស:
If Condition_To_Test Then
ElseIf Condition_To_Test Then
Else
End If
ដើម្បីសាក់ល្បង បន្ថែម Sub ថ្មី ហៅថា If_Test_2. ពេលបន្ថែមដូចខាងក្រោម:
Dim MyNummber As Integer
MyNumber = 11
If MyNumber = 10 Then
MsgBox “Number = 10″
ElseIf MyNumber = 11 Then
MsgBox “Number = 11″
End If
សន្លឹកកូដនឹងបង្ហាញដូចខាងក្រោម:

ភាពខុសគ្នា ElseIf :
ElseIf MyNumber = 11 Then
MsgBox “Number = 11″
ជាដំបូង VBA ឆែកអថេរ variable MyNumber សម្រាប់តម្លៃ 10។ ប្រសិនបើ តម្លៃនៃជា TRUE ពេលកូដសម្រាប់ IF statement ដំណើរការ។   ត្រឡប់ចូលសន្លឹកកូដ ហើយប្តូរជា MyNumber ជា 12 ប្រសិនបើព្យាយាមរត់កូដ នឹងមិនមានបញ្ហាអ្វីកើតមានឡើង ពីព្រោះទាំ IF និង ElseIf តម្លៃ FALSE។
If MyNumber = 10 Then
MsgBox “Number = 10″
ElseIf MyNumber = 11 Then
MsgBox “Number = 11″
Else
MsgBox “Not 10 or 11″
End If

មេរៀនទី២៤: លក្ខខ័ណ្ឌប្រមាណវិធី

លោកអ្នក បានប្រើលក្ខខ័ណ្ឌប្រមាណវិធី  សញ្ញាស្មើ និងមានសញ្ញាផ្សេងទៀតក្នុង list:

កូដសម្រាប់បន្ថែមថ្មី Sub, ដូចខាងក្រោម:
Dim MyNummber As Integer
MyNumber = 10
If MyNumber < 20 Then
MsgBox MyNumber & ” is Less than 20″
End If
សន្លឹកកូដរបស់អ្នក​នឹងបង្ហាញ:

យើងបង្កើត Integer ដែលហៅថា MyNumber ហើយផ្ទុកតម្លៃ 10 មើលបន្ទាត់ដំបូងនៃ If Statement:
If MyNumber < 20 Then
រត់ដំណើរការកូដ នឹងឃើញសារ message box បង្ហាញខាងក្រោម:

កូដនឹងបង្ហាញខាងក្រោម:
Dim MyNummber As Integer
MyNumber = 20​
If MyNumber <= 20 Then
MsgBox MyNumber & ” is Less than or equal to 20″
End If
កាលណាលោកអ្នករត់ កូដរបស់អ្នក នឹងឃើញប្រអប់សារ message box

ចុច OK ហើយត្រឡប់ចូលកូដ ប្តូរសញ្ញា <= symbol ទៅជា >= ដែលសញ្ញា >= មានន័យថា “ធំជាងឬស្មើរ”។
ប្តុរ message text នេះ:
MsgBox MyNumber & ” is Greater than or equal to 20″
លោកអ្នករត់កូដ នឹងឃើញប្រអប់សារ message box បង្ហាញម្តងទៀត:

ដើម្បីសាកល្បង Greater Than សញ្ញាវាលប់ = សញ្ញាបន្ទាប់ > ។ ប្តូរ MyNumber ជា 25 លោកអ្នកនឹងឃើញកូដនេះ:
Dim MyNummber As Integer
MyNumber = 25
If MyNumber > 20 Then
MsgBox MyNumber & ” is Greater than 20″
End If
រត់កូដនឹងបង្ហាញ message:

លោកអ្នកមាន ElseIf និង Else ជាមួយលក្ខខ័​ណ្ឌឡូស៊ីច:
Dim MyNummber As Integer
MyNumber = 19
If MyNumber = 20 Then
MsgBox MyNumber & ” is 20″
ElseIf MyNumber > 20 Then
MsgBox MyNumber & ” is Greater Than 20″
Else
MsgBox MyNumber & ” is below 20″
End If

មេរៀនទី២៥: ប្រមាណវិធី ឡូស៊ីច

លោកអ្នកនឹងរៀនប្រមាណវិធី លោកអ្នកអាចមានលក្ខខ័ណ្ឌច្រើនជាងមួយ នៃ If និង ElseIf Statements។

 
តម្លៃ Boolean Values លោកអ្នកប្រើអថេរ Boolean ។ ដែលអថេរមានពីរតម្លៃ: មាន true ឬ false។
Dim BooleanFlag As Boolean
BooleanFlag = True
យើងបង្កើតអថេរ ដែលហៅថា BooleanFlag។ បង្កើតអថេរ As Integer ឬAs Long យើងនឹងបង្កើតជា As Boolean។
លោកអ្នកនឹងអាចប្រើ Boolean ដូចនេះ:
If BooleanFlag = True Then
MsgBox “It’s True”
Else
MsgBox “It’s False”
End If
បន្ទាប់ដំបូងសាកល្បង ប្រសិនបអថេរហៅថា BooleanFlag គឺស្មើរនឹងតម្លៃ True។​
ប្រមាណវិធី Logical Not ប្រមាណវិធី Not ប្រសិនបើតម្លៃគឺជា NOT យើងនឹងប្រើអថេរ BooleanFlag ខាងលើ។ បង្កើត Sub មួយនៅក្នុងកូដ Bool_Test ហើយបន្ថែម:
Dim BooleanFlag As Boolean
BooleanFlag = True
If BooleanFlag = True Then
MsgBox “It’s True”
Else
MsgBox “It’s False”
End If
សន្លឹកកូដបង្ហាញដូចនេះ:
 
ឡូស៊ីច Logical And ប្រមាណវិធី And សាកល្បងពីរឬច្រើនលក្ខខ័ណ្ឌ គឺ true ឧទាហរណ៍ លោកអ្នកចងឆែក ចំនួនធំជាង 20 ប៉ុន្តែតូចជា 30 លោកអ្នកអាចប្រើប្រមាណវិធី And:
Dim Age As Integer
Age = 21
If Age > 20 And Age < 30 Then
MsgBox “Between 20 and 30″
Else
MsgBox “Not Between 20 and 30″
End If
ពាក្ស And ប្រើរវាងលក្ខខ័ណ្ឌពីរ:
If Age > 20 And < 30 Then
 ឡូស៊ីច Logical Or ជាមួយឡូស៊ីច And ប្រើសម្រាប់ពីរ ឬច្រើនលក្ខខ័ណ្ឌគឺ true ទាំងពីរលក្ខខ័ណ្ឌគឺ true ។ ដើម្បីច្បាប់ បង្កើត Sub មួយនៅក្នុងសន្លឹកកូដ ហៅថា Test_Or បន្ថែម Sub និង End Sub:
Dim FirstNumber As Integer
Dim SecondNumber As Integer
FirstNumber = 10
SecondNumber = 20
If FirstNumber = 10 Or SecondNumber = 20 Then
MsgBox “Valid Number”
Else
MsgBox “Non Valid Number”
End If
កូដបង្កើតពីរអថេរ FirstNumber និង SecondNumber។ យើងមានតម្លៃមួយ 10 ក្នុង FirstNumber និងតម្លៃ 20 ក្នុង SecondNumber។ ប្រសិនបើ IF Statement គឺកំពុងព្យាយាម សាកល្បង។
If FirstNumber = 10 Or SecondNumber = 20 Then
 Nested If
បង្ហាញកូដ code:

អថេរ Integer បង្កើតដែលហៅថា score។ If Statement ដំបូង:
If score > 20 និង score < 30 Then
ដូច្នេះ ប្រសិនបើយើងចង់សាកល្បង test score ប្រសិនធំជា 20 AND តូចជាង 30:
Else
MsgBox “Not between 20 and 30″
If Statement ជា:
If score < 25 Then
MsgBox “A-”
Else
MsgBox “A+”
End If

មេរៀនទី២៦: អនុវត្តន៍ទី១

ឧបមាថា យើងមាន spreadsheet ជាមួយឈ្មោះ ក្នុង cell A1 និងពិន្ទុកក្នុង cell B1។ យើងនឹងកំណត់ពិន្ទុកនេះ ហើយមើលចំណាត់ថ្នាក់ ប្រសិនបើ 85 ឬខ្ពស់ជាង យើងផ្តល់ចំណាត់ថ្នាក់ “A” យើងចង់បាន ចំណាត់ថ្នាក់នេះ បង្ហាញក្នុង cell C1។ កន្លែងដែលចំណាត់ថ្នាក់ក្នុង cell C1 យើងចង់ប្តូរពណ៌ background របស់ cell:

ទៅជា:
 
តើយើងអាចធ្វើលើ VBA ដោយរបៀបណា? អនុញ្ញាត បញ្ហាដូចខាងក្រោម:

1. ចុចខាងក្នុង cell B1
2. ទទួលតម្លៃនៃ cell B1
3. ប្រើ If Statement ដើម្បីសាកល្បងនៃ cell B1
4. ប្រសិនបើវា 90 ឬធំជាង យើងធ្វើដូចខាងក្រោម: – ប្រើ Offset ទៅ cell C1
   – ប្រើ offset, កន្លែង text “A” ក្នុង cell C1
   – ប្រើ offset ពណ៌នៃ cell C1
   – យើងអាចដាក់ text នៅកណ្តាលក្នុង cell C1

អថេរនៅ ខាងឆ្វេងនៃសញ្ញាស្មើ គឺជាកន្លែងលោកអ្នកផ្ទុកវា។ ប៉ុន្តែសន្លឹកកូដលោកអ្នក នឹងបង្ហាញដូចនេះ:

ឥឡូវ យើងមានពិន្ទុពី spreadsheet យើងអាចសាកល្បងវាជាមួយ If Statement។ យើងចង់ឆែក ប្រសិនបើវានៅក្នុងលំដាប់ 90 ទៅ100។ If Statement ដើម្បីបន្ថែមកូដនេះ:
If score >= 90 And score <= 100 Then
End If
 ActiveCell Referencing កាលណាលោកអ្នកប្រើ ActiveCell លោកអ្នកអាច point ទៅ cell ផ្សេងទៀត។ លោកអ្នកធ្វើជាមួយ Row និង Column numbers។ សន្លឹកកូដ នឹងបង្ហាញដូចនេះ:

លោកអ្នកអាចសាកល្បងវា ដោយចូលក្នុង spreadsheet។ បន្ថែមប៊ូតុងថ្មី button ហើយជ្រើសរើស SetGrades ពីប្រអប់ Assign Macro dialogue box។ ប្តូរប៊ូតុង text ដើម្បីបង្កើត Set Grades។ ចុចនៅក្នុង B1 cell, ដែល cell ជាមួយពិន្ទុក 90។ ActiveCell referred នៅក្នុងកូដ code។ កាលណាលោកអ្នកចុចលើប៊ូតុង របស់អ្នក លើ “A” នឹងបង្ហាញវានៅក្នុង cell C1:
 
ប្តូរពណ៌ Background នៃ Cell ដូចជា ActiveCell មានតម្លៃមួយ Value property, វាក៍មាន Interior.Color property, និង Interior.ColorIndex property។​ លោកអ្នកអាចប្រើ ដើម្បីបង្កើតពណ៌background colour នៃ cell។ ប្រសិនបើ លោកអ្នកចង់ប្រើ Interior.Color ហើយបន្ទាប់មកសញ្ញាស្មើរ លោកអ្នកកំណត់ពណ៌ RGB colour:
ActiveCell(1, 2).Interior.Color = RGB(0, 255, 0)
ពណ៌ RGB ប្រើលេខ 0 ទៅ 255 បង្កើត Red, Green និង Blue ប្រសិនបើចង់បាន Red ពេញ លោកអ្នកបង្កើត R ជា 255 ហើយ Green និង Blue ជា 0:
RGB(255, 0, 0)
ប្រសិនបើចង់បាន Green លោកអ្នកបង្កើត 255 ហើយប្តូរទីតាំង ពី 0:
RGB(0, 255, 0)
ម្យ៉ាងទៀត Blue មាន 255 ក្នុងទីតាំង 0 ក្នុង R និង G positions:
RGB(0, 0, 255)
ប្រសិនបើចង់បាន White, នឹងប្តូរ 255:
RGB(255, 255, 255)
ប្រសិនបើចង់បាន Black, និងប្តូរជា 0:
RGB(0, 0, 0)
លោកអ្នកអាចលាយពណ៌ចម្រុះ ជាមួយលេខរវាង 0 និង 255:
RGB(255, 255, 0)
RGB(100, 100, 255)
RGB(10, 10, 100)
Interior.ColorIndex property, ប្រើលេខ សម្រាប់ពណ៌:
ActiveCell(1, 2).Interior.ColorIndex = 1
បន្ថែមបន្ទាត់កូដចូលក្នុង:
ActiveCell(1, 2).Interior.Color = RGB(0, 255, 0)
If you like, though, try a ColorIndex instead:
ActiveCell(1, 2).Interior.ColorIndex = 4

ឬដូចនេះ:

ប្រសិនបើលោកអ្នកចង់បាន ពណ៌ background ច្បាស់ពី cell លោកអ្នកអាចប្រើ xlColorIndexNone constant:
ActiveCell(1, 2).Interior.ColorIndex = xlColorIndexNone
Cell Content Alignment លោកអ្នកអាចបន្ថែមទិន្នន័យក្នុង spreadsheet cell ជាមួយ properties HorizontalAlignment and VerticalAlignment បន្ទាប់មកសញ្ញាស្មើរ លោកអ្នកវាយសរសេរ HorizontalAlignment:

xlCenter
xlLeft
xlRight

For VerticalAlignment the constants are these:

xlBottom
xlCenter
xlTop

មាតិកានៃ cell នៅកណ្តាល កូដនឹងសរសេរជា:
ActiveCell.HorizontalAlignment = xlCenter
ប្រសិនបើលោកអ្នកចង់បាន មាតិការនៅខាងស្តាំដៃ កូដនឹងសរសេរជា:
ActiveCell.HorizontalAlignment = xlRight
ប្រសិនបើលោកអ្នកចង់បាន មាតិការនៅខាងក្រោមឆ្វេងដៃ:
ActiveCell.VerticalAlignment = xlBottom
តារាងបង្ហាញ ទីតាំងជាមួយ VBA:
បន្ថែមទីតាំង alignment options មួយទៅកម្មវិធីកូដ ព្យាយាមដូចខាងក្រោម:
ActiveCell. HorizontalAlignment = xlCenter
កូដដូចខាងក្រោមនេះ:

ចុចប៊ូតុងរបស់អ្នក ព្យាយាម កាលណារត់ កូដលើ spreadsheet និងបង្ហាញដូចខាងក្រោម:

មេរៀនទី២៧: អនុវត្តន៍ទី២

ឧបមាថា យើងបានបន្ថែម សិស្សផ្សេងទៀត លើ spreadsheet ពីមេរៀន ខាងលើ។ យើងចង់បង្កើតចំណាត់ថ្នាក់ សម្រាប់ពិន្ទុកនៃ 35។  ចំណាត់ថ្នាក់ “F” ជាពិន្ទុទាប នឹងចង់ចេញ highlight ឈ្មោះសិស្ស ពិន្ទុ និងចំណាត់ថ្នាក់។ យើងចង់បានពណ៌ទាំងអស់នៅក្នុង cell បីពណ៌ក្រហម:

ដូចនេះ:
 
តើធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីសរសេរជាមួយ Excel VBA? យើងចង់សាកល្បង សម្រាប់ពិន្ទុ 0 ឬខ្ពស់ជា ពិន្ទុនៃ 35 ឬទាបជាង។ ElseIf នឹងដូចនេះ:
ElseIf score >= 0 And score <= 35 Then
កូដ ផ្តល់តម្លៃ “F” ក្នុង cell ខាងស្តាំនៃ ActiveCell:
ActiveCell(1, 2).Value = “F”
ActiveCell(1, 2).Interior.Color = RGB(255, 0, 0)
ActiveCell(1, 2).HorizontalAlignment = xlCenter
បន្ថែមកូដ code ទៅលើ SetGrades Sub និងបន្ថែមដូចខាងក្រោម:

កូដពណ៌ cell ទៅស្តាំនៃ ActiveCell។
កូដទាំងមូល:

មេរៀនទី២៨: Select Case

មធ្យោបាយជ្រើសរើសតម្លៃពី list ជាមួយ Select Case statement ឧទាហរណ៍ មានបីពណ៌, Red, Blue និង Green។ លោកអ្នកចង់សាកល្បង តម្លៃ user មួយបានជ្រើសរើស លោកអ្នកអាចប្រើ IF Statement ដូចនេះ:

If User_Choice = “R” Then
MsgBox “Red”
ElseIf User_Choice = “G” Then
MsgBox “Green”
ElseIf User_Choice = “B” Then
MsgBox “Blue”
Else
MsgBox “None”
End If
ប៉ុន្តែយើងអាចប្រើ Select Case ជំនួសបាន កំណត់ដូចខាងក្រោម:
Select Case User_Choice
Case “R”
MsgBox “Red”
Case “G”
MsgBox “Green”
Case “B”
MsgBox “Blue”
Case Else
MsgBox “None”
End Select

មេរៀនទី២៩: អនុវត្តន៍ទី៣

បន្ថែមឈ្មោះផ្សេងទៀត ទៅ spreadsheet ពីមេរៀនអនុវត្តន៍១ និង ២ វាយឈ្មោះក្នុង cell C1។ ក្នុង cell C2, បញ្ចូលពិន្ទុ តើអ្វីនឹងធ្វើ គឺបញ្ចូលចំណាត់ថ្នាក់ក្នុង C3 និងអត្ថបទ text ក្នុងcell C4។ យើងនឹងប្រើ Select Case។ បន្ថែម Sub ផ្សេងទៀតទៅកូដរបស់អ្នក។ ហៅវា SelectCaseTest។ យើងនឹង ចាប់ផ្តើមកូដដូចខាងក្រោម:

Dim score As Integer
score = ActiveCell.Value
We then start our Select Case:
Select Case score
Select Case និងកំណត់ អថេរដែលហៅថា score។ ករណីដំបូង ផ្តល់តម្លៃជា TRUE ឬFALSE ក្នុងនេះ:
Case 0 ទៅ 35
ប្រសិនបើពន្ទុ គឺត្រូវការ 0 ទៅ35 សរសេរកូដ:
ActiveCell(1, 2).Value = “F”
ActiveCell(1, 2).HorizontalAlignment = xlCenter
ActiveCell(1, 3).Value = “Terrible – needs attention”
សរសេរកូដពេញលេញ:

បញ្ចូលប៊ូតុង button លើ form របស់ង្នក ជ្រើសរើស Sub ថ្មីពីប្រអប់ Assign Macro dialogue box។ បញ្ចូលឈ្មោះក្នុង cell C1 បញ្ចូលពិន្ទុក្នុង cell C2។ ឥឡូវចុចលើ cell C2 ដើម្បីបង្កើតវា ActiveCell ចុចលើប៊ូតុងរបស់អ្នក បង្ហាញដូចនេះ:

ដូចនេះ:

មេរៀនទី៣០: With … End With

មេរៀនពីមុន លោកអ្នកមានកូដដូចនេះ:

ActiveCell(1, 2).Value = “F”
ActiveCell(1, 2).HorizontalAlignment = xlCenter
ActiveCell(1, 3).Value = “Terrible – needs attention”
យើងអនុញ្ញាតអោយប្រើ properties នៃ ActiveCell ក្នុងកូដខាងលើ យើងមាន ActiveCell បីដង។ លោកអ្នកវាយ  syntax ដូចនេះ:
.property
End With
ឧទាហរណ៍, ឧបមាថា យើងចង់ប្តុរនៃ ActiveCell។ យើងចង់ប្តូរឈ្មោះ font name, ទំហំ font size អក្សរទ្រេត និងអក្សរដឹត និងធ្វើដូចនេះ:
ActiveCell.Font.Bold = True
ActiveCell.Font.Color = vbBlue
ActiveCell.Font.Name = “Arial”
ActiveCell.Font.Size = 22
ActiveCell.Font.Italic = True
យើងប្រើ ActiveCell.Font ប្រាំដង ដោយប្រើជាមួយ Statement អាចសរសេរជា ActiveCell.Font ដូចនេះ:
With ActiveCell.Font
.Bold = True
.Color = vbBlue
.Name = “Arial”
.Size = 22
.Italic = True
End With
ដូច្នេះយើងចាប់ផ្តើមជាមួយពាក្ស With បន្ទាប់ space។

មេរៀនទី៣១: ធ្វើការ String នៃ Text

លោកអ្នកនឹងត្រូវការ string របស់អត្ថបទច្រើននៅក្នុង Excel VBA។

ការបង្កើតងអថេរ ដើម្បីបង្កើតអថេរក្នុង Dim អថេរ As String:
Dim MyString As String
ដើម្បីផ្ទុកអត្ថបទ ក្នុងអថេរ variable:
MyString = “Some text”
លោកអ្នកអាច ប្តូរអត្ថបទក្នុង cell លើ spreadsheet:
Dim MyString As String
MyString = “Some text”
ActiveCell.Value = MyString
ហើយអាចទទួលអត្ថបទ text នៃ cell លើ spreadsheet:
Dim MyString As String
MyString = ActiveCell.Value

មេរៀនទី៣២: LCase និង UCase

ក្នុងការដំឡើងអនុគមន៍ ដើម្បីទទួល LCase និង UCase។ ប្រើសម្រាប់ ប្តូរអក្សរ តូច ឬអក្សរធំ។

បង្កើត blank workbook ថ្មីនៅក្នុង Excel។ រក្សា Save file ជា string_functions.xlsm។បញ្ចូលក្នុង cells A1, B1 និង C1 បញ្ចូលអត្ថបទ Text, LCase និង UCase បញ្ចូលឈ្មោះ cell A2 នឹងធ្វើដូចនេះ:

ចុចលើ Developer ribbon នៅខាងលើនៃ Excel ហើយចុច View Code item លើ Controls panel។ ក្នុង VBA Editor ប្រសិនមិនអាចមើលឃើញសន្លឹកកូដ សម្រាប់ Sheet1, ចុចពីរដងលើ Sheet1 ក្នុង Project Explorer លើឆ្វេងដៃ។ (ប្រសិនបើលោកអ្នកអាច មើល Project Explorer, ចុចលើ View > Project Explorer ពី menu នៅខាងលើ)
បង្កើត sub នៅក្នុង blank Sheet1 សន្លឹកកូដ ហៅ ChangeCase ដើម្បីទទួល text នៃ cell A2 លើ spreadsheet, បន្ថែមបន្ទាត់:
Dim FullName As String
FullName = Range(“A2″).Value
សន្លឹកកូដនេះ:

ដើម្បីប្រើអនុគមន៍ lowercase function, លោកអ្នកប្រើសញ្ញាស្មើរ:
LCase(Text_To_Convert)
ចង់ប្តូរអត្ថបទ cell B2, ក្រោម LCase ។
Range(“A2″).Offset(, 1).Value = LCase(FullName)

ចុចលើ F5 លើ keyboard ដើម្បីរត់កូដ ប្តូរទៅ spreadsheet:

កូដប្តូរឈ្មោះ uppercase:
Range(“A2″).Offset(, 2).Value = UCase(FullName)
បន្ថែមកូដផ្ទាល់លើ Sub និង spreadsheet ដូចនេះ:

ដើម្បីបន្ថែមវា ព្យាយាមជាមួយកូដខាងក្រោម code:
Dim FullName As String
FullName = “DAVID GILMOUR”
Range(“A2″).Offset(, 3).Value = Application.WorksheetFunction.Proper(FullName)
The code that converts to Proper Case is this:
Application.WorksheetFunction.Proper(FullName)

មេរៀនទី៣៣: Trim, Len និង Space

ក្នុងអនុគមន៍ string បីខាងលើមិនមានទំនាក់ទំនងគ្នាឡើយ។ ប៉ុន្តែវាងាយស្រួល ប្រើ។ យើងនឹងប្រើរួមនៅក្នុង ឧទាហរណ៍ ខាងក្រោម។ លោកអ្នកអាចប្រើក្នុង Excel workbook របស់អ្នកនឹងនឹងកុដពីមេរៀនមុនមក។

អនុគមន៍ Trim ត្រូវបានប្រើសម្រាប់កាត់ space សដែលមិនចង់បានសម្រាប់ text។ ដូច្នេះប្រសិនបើលោកអ្នកមាន ប្រើ Trim លើវានឹង remove spaces ចេញ:
អនុគមន៍ Len ប្រើដើម្បីទទួល characters ច្រើនជា string មួយ។
បង្កើត Sub ថ្មីនៅក្នុងសន្លឹកកូដ ហៅវា TrimAndLen បន្ថែមកូដដូចខាង ក្រោម:
Dim FullName As String
Dim LengthFullName As Integer
FullName = ”   David Gilmour   ”
LengthFullName = Len(FullName)
MsgBox LengthFullName
យើងមានអថេរពីរនេះ ហៅ FullName និងហៅ LengthFullName។ អថេរ LengthFullName បង្កើតជា Integer។
បន្ទាត់សរសេរដូចនេះ:
LengthFullName = Len(FullName)
ដើម្បី remove space, ប្រើអនុគមន៍ Trim:
FullName = Trim(” David Gilmour “)
 Space string សទទេគឺជា space ប្រសិនបើអនុគមន៍ Space function ជាអនុគមន៍ចង់បាន។ ប្រើរវាងសញ្ញា វង់ក្រចក សរសេរលេខនៅខាងក្នុង។ លេខនេះគឺជា space characters ដែលលោកអ្នកចង់បាន:
Dim FullName As String
FullName = “David Glimour”
MsgBox Len(FullName)
FullName = Space(5) & FullName
MsgBox Len(FullName)
ប្រអប់សារដំបូង message box បង្ហាញតម្លៃ 13 មានន័យថា ១៣អក្សរ David Gilmour។

មេរៀនទី៣៤: អនុគមន៍ Replace

អនុគមន៍ Replace ប្រើសម្រាប់ប្តូរអត្ថបទ text នៅក្នុង string និងផ្សេងទៀត។ លោកអ្នកអាចប្រើ spreadsheet របស់អ្នកនិងកូដ។

ប្រើអនុគមន៍ Replace ប្រើវង់ក្រចកយ៉ាងតិច ២:
Replace( string_to_search, string_to_replace, replace_with ) ដោយប្រើក្បៀស
បន្ថែមកូដ ចូលក្នុង Sub ថ្មី:
Dim OriginalText As String
Dim CorrectedText As String
OriginalText = Range(“A5″).Value
CorrectedText = Replace(OriginalText, “a”, “o”)
Range(“A5″).Offset(, 1).Value = CorrectedText
សន្លឹកកូដរបស់អ្នក បង្ហាញដូចនេះ

យើងមានអថេរ String variables ពីរបង្កើត OriginalText និង CorrectedText។ តម្លៃសម្រាប់ អថេរ OriginalText variable ពី Range A5 លើ spreadsheet។
CorrectedText = Replace(OriginalText, “a”, “o”)

មេរៀនទី៣៥: អនុគមន៍ Left, Right

អនុគមន៍ Left និង Right ត្រូវបានប្រើសម្រាប់តម្រឹម ឆ្វេងនិងស្តាំពី string មួយ។
បង្កើត Sub ថ្មីហើយព្យាយាម កូដនេះ:
Dim Email As String
Email = “myaddress@myisp.com”
MsgBox Left(Email, 9)
MsgBox Right(Email, 9)
លោកអ្នកអាចប្រើ Left, Right និងអនុគមន៍ InStr
បង្កើត Sub ថ្មីហៅវាជា LastFirst។ ឥឡូវបង្កើតអថេរបួន បីជា Strings និងមួយជា Integer:
Dim FullName As String
Dim FirstName As String
Dim LastName As String
Dim SpacePos As Integer
ឈ្មោះពេញ full name ក្នុងអថេរ FullName:
FullName = “David Gilmour”
ឥឡូវប្រើ InStr ដើម្បីកំណត់ទីតាំង នៃ space ក្នុងឈ្មោះនេះ:
SpacePos = InStr(FullName, ” “)
ប្រើអនុគមន៍ Len នេះដើម្បីទទួលប្រវែងនៃ FullName និង FirstName
បង្ហាញលទ្ធផលប្រអប់សារ message box:
MsgBox (LastName & “, ” & FirstName)
នឹងបង្ហាញកូដដូចខាងក្រោមនេះ:

រត់ដំណើរការកូដ នឹងឃើញបង្ហាញសារ message box

ប្តូរបន្ទាត់ នេះ:
FullName = “David Gilmour”
ជា:
FullName = “William Shakespeare”
រត់កូដនឹងបង្ហាញជា:

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share

Sign up here with your email